Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
niedużo słów

@ komentarz u mnie: nie możesz raczej znać, bo przed laty był biskupem w diecezji katowickiej. A powiedzenia miewał rozmaite, sama słyszałam w czasie pielgrzymki jakiejśtam (wychowałam się w Piekarach Śl.), że "kobiety śpiewają pięknie Matce Boskiej a baba za nim ma głos jak trąba". Potrafił się wyrazić a cytaty żyją swoim życiem :-) Myślę jak Cię tu pocieszyć i "przytulić", i nie wiem, choć bardzo rozumiem i bardzo znam. Trzymaj się, trzeba to przeżyć - przejdzie.

Zawsze powtarzam że chudzinka jesteś .

322km to srednio 40km dziennie - duzo - dobrze, ze pogoda wymusila na Tobie odpoczynek

Cześć, Jola... Teraz sobie popodziwiałam Twoja galerię...No, no, no...Ty naprawdę byłaś gruba...77, 75, a nawet 64 to nie jest Twoja waga, masz rację, trzymaj się swojego paseczka, 57 jest akurat:)) Dziś na obiad zjadłam talerzyk ciasteczek: mniam, mniam, pyszne, cieplutkie, pachnące...to lubię...:)) Pozdrawiam, cmok:))

u mnie niektóre szpargały leżą 3 rok w pudle nieruszone... ale czas robi swoje; bynajmniej trochę znieczula, wyostrza sklerozę. ja żyłam pół roku z wydanym wyrokiem śmierci od pierwszego usg udając, ze operacja pomoże, że leki pomogą itede itepe. to wszystko musi się zagoić, a obrazy troszkę zatrzeć, by nie budzić się z krzykiem w nocy. dużo siły, spokoju i łagodności życzę.

za dnia już jest w miarę ok ale skunks mały w nocy chce sobie odbijać i mam przebudzenia - nawet 5 razy