Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zuzia w Czołgu oraz rajzefiber przedrejsowa

Już żyję jeno przygotowaniami do wyjazdu. Już i rower od poniedziałku poszedł w odstawkę. Nawet przestałam liczyć kalorie vitaliuszem, bo zupełnie czym innym pochłonięta. Płetwy, maska, rurka, klisza do aparatu podwodnego, zamówić zakupy na 5 osób, planowanie trasy dojazdu do Monfalcone, lekkie pranie łódkowych ciuchów.
I ach! z trudem, bo z trudem, ale mieszczę sie we wszystko, tylko 2 pary spodenek i jedno bikini okazały sie być całkowicie nie do przyjęcia. Może to i dobrze, nie wpadnę w szał szopingowy przedrejsowy.
Waga constans, miedzy 60,8 a 61,4. Niech i tak będzie.
O powtórne zejście poniżej 60 i o dążenie do stabilnego 55 postaram się po powrocie.


Pisałam kiedyś, że siostrzenicy-chrześnicy w prezencie ślubnym daję starsze rodzinne volvo, pieszczotliwie Czołgiem zwane. Kilka vitaliowych koleżanek się oburzało, że jak to, dawać stary samochód, że nie wiadomo, na co im, czy chcą, itepe. Wyjaśniłam wtedy.
I co? Młodzi zadowoleni bardzo, wychuchali Czołga, aż błyszczy. Adrian jest z wozu tak ogromnie dumny, chwali się naokoło, kolegom w pracy, rodzinie.
A wczoraj Czołgowi przybyła nowa pasażerka. Zuzia. Od razu się polubili - on ją miękko resorami bujał i mruczeniem uspokajał, ona ufnie w jego "objęciach" zasnęła.
Czołgiem ze szpitala do domu przyjechała moja nowa wnuczka. Znaczy cioteczna wnuczka. Zostałam babcią po raz drugi, nieważne że tylko cioteczną.