Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czary.

CZEŚĆ

Dzisiaj wpis, który wrzuciłabym w kategorię „akceptacja siebie”, gdybym tylko miała tu podział na kategorie. Podczas tej niezwykle trudnej akcji akceptacji, złapałam się na kilku rzeczach.
Iluzja goni iluzję. Czy wy także:

1. Gdy najedzone patrzycie w lustro widzicie się grubszymi? A gdy jesteście przed posiłkiem, z pustym żołądkiem, nagle wydaje wam się, że wysmuklałyście? A  gdy czujecie się wręcz przejedzone i na waszej drodze stanie lustro, to również jak u mnie, w odbiciu czai się potwór Godzilla?? Pomimo, że minęło kilkanaście minut od chwili gdy widziałyście w nim prawie modelkę???

2. A czy gdy wciśniecie na siebie opinające uda, przylegające do ciała spodnie, np. jeansy to wydaje wam się, że każdy ruch uwydatnia wasze niezbyt szczupłe nogi (bez względu na to, jak bardzo szczupłe są??) I też czujecie się źle, brakuje wam powietrza i marzycie tylko o tym, by zrzucić z siebie te uciskające spodnie? Więc nadchodzi ten moment, przychodzicie do domu, ściągacie co trzeba, nakładacie legginsy/ dres/ cokolwiek luźnego i czarodziejskim sposobem nagle czujecie się szczuplej? Już nic nie gniecie, nie uciska, nie ciągnie z każdym krokiem i przy kucaniu. Dlatego w mojej szafie na stałe zagościły spodnie na gumce, które potrafią nawet imitować jeansy. Wygoda przede wszystkim.

3. A jeśli chodzi o zakupy to czy przymierzalnia jest dla was teleportem do szczupłej czy grubszej sylwetki? Bo ja za każdym razem gdy chwycę coś do przymierzenia i stanę w sklepie przed lustrem, widzę się gorzej niż w domu lub w starych ciuchach. Już nawet jak kupię i założę to po raz drugi, to wydaje mi się, że wyglądam lepiej niż w tej ciasnej klitce w odzieżowym.

4. A Fast foody i słodycze? Czy jak pochłoniecie konkretnego kebsa lub chrupiącego schabowego z polanymi tłuszczem ziemniaczkami i sałatką na bazie majonezu, dopychając się czekoladkami na deser, to również wasze ciało nagle się powiększa i z minuty na minutę rośnie, rośnie i rośniee? A po dietetycznej, grillowanej piersi z kurczaka z warzywami na parze i wodą na deser, przyjemnie miło nie puchnie, nie pączkuje, a czasami wręcz odwrotnie, maleje?

5. A gdy patrzycie na innych ludzi? Czy też wszyscy mają lepsze nogi, brzuchy, uda, ramiona, tyłki, czyli sylwetki ogólnie? Ale nie tylko sylwetki, bo oczy, włosy, nosy, uszy też wchodzą w grę. Co więcej! Dlaczego nawet czyjś charakter, temperament, sposób mówienia, widzenia, zachowywania się, jest tym bardziej właściwym niż mój własny? Dlaczego czyjeś jest przeważnie lepsze, gdy to nasze powinno być to wyjątkowe?

I jak pozbyć się tych stanów z mojej głowy? Niezła ze mnie iluzjonistka. Niczym Copperfield potrafię sprawić, że zniknie słoń i pojawi się słoń. Takie czary.