Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Stoję w miejscu...a z dala widzę światełko w
tunelu :)

Witam, to już któryś dzień,a czuję się paskudnie w swoim ciele. Odnoszę wrażenie,że tylko zgrubłam... Jednak to dopiero sprawdzę jutro... Chce być pełna energii i chęci do działania, a nie zmęczona, niewyspana , ociężała... Córa,dała mi ładny koncert przez cały dzień. Na orbitreka,mimo czasu... Nie mam siły,ani ochoty. Może jutro zacznę od czegoś prostszego? Wiem,że mało piję. Dwie kawy dziennie + kubek herbaty to jednak mało... Spróbuję to zmienić i dodatkowo wypijać litr wody niegazowanej, powinno wystarczyć. Co do diety, wprowadzę więcej warzyw -->(owoców nie lubię), makaron (który tak bardzo uwielbiam) postaram się zamienić na kaszę itd   Co zmieniłam od paru dni mojego wyzwania? Nie słodzę kawy ani herbaty (chyba,że owocowa to daję pół łyżeczki). Tak jak się zadeklarowałam, nie jem słodyczy  Podnosi mnie na duchu, moje szczere zachowanie. Wiecie jak to jest..."Zjem 2 ciasteczka i nikt nie musi wiedzieć". Czuję się dumna,że tak łatwo odmawiam sobie słodyczy i nie muszę tu ściemniać,że jestem idealna i idzie mi bardzo dobrze   

Wszystkim dziękuję za miłe słowa otuchy w komentarzach!  Z każdym wpisem jest mi lepiej na duchu. Nie spodziewałam się,że ktoś w ogóle będzie to czytał,zatem jeszcze raz wam dziękuję Rozpisałam się , he he   Byle do przodu! "I can do it!"