Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
3:32 Śpiew ptaka

Dzisiaj spałam w mieszkaniu ojca w moim  dawnym pokoju u Mamy. Zresztą, jak od kilku dni, bo swoje, na tym samym piętrze odstąpiłam córce z wnuczką i przyjaciółce wnuczki wziętej przez córkę na wakacje dla towarzystwa do małej. O 3;32 od kilku dni budziłam się i odwiedzałam toaletę ale nie byłam świadoma, dlaczego. Dzisiaj zagadka wyjaśniła się. Mieszkanie jest na wysokości drugiego piętra, mam oczywiście otwarte okno przez cały dzień i  w nocy też. Pod oknem u mnie rosną olbrzymie lipy i teraz pachną jak oczadziałe. U ojca po wschodniej stronie, oprócz lipy są jarzębiny i wiśnie. Tam mam synogarlice,  które tokują i gruchają  później a tutaj jakiś ptak, musi być z tych większych na wysokości moich okien  o 3:32 zaczął i tak z dziesięć minut dawał nieprawdopodobny, głośny koncert na wiele nut. Było jeszcze szaro. Potem przez godzinę cisza a teraz świergotają  jakieś mniejsze ptaszki na zmianę z szumem samochodów i głosem  tramwaju. Ten ptak jednak dokopał  się do moich licznych wspomnień z okresu obozów harcerskich i nie pozwolił zasnąć.

Tak samo głośno śpiewały ptaki na warcie od 2 do 4-tej. Obóz wtedy najgłębiej spał, budził się świt, szarzało, a potem pojawiały się w słoneczne dni poranne zorze różowe, świetlisto-złociste. Był to znak do zmiany warty, możliwość jeszcze na 3 godziny snu. 

Najwspanialsza warta była jednak ta od 4-tej do 6-tej, Chyba nie ma nic piękniejszego, gdy wstaje świt, ptaki świergolą na zmianę, światło jest cudowne, na liściach poranna rosa, czasami podnosi się mgła. Nie ma strachu, wszystkie zakamarki jasne, obóz jak na dłoni, trawy są świeże i błyszczą w słońcu. Można pisać kartki i listy w totalnym spokoju. Budzi się zastęp dyżurny do kuchni. Za chwilę zapachnie ogień z suchych świerków i poranna gorąca zbożowa kawa. Nie warto już się kłaść i cały strumień do higieny jest tylko do naszej dyspozycji, bez obawy, że ktoś wyżej w jego biegu wypłukał usta z pasty do zębów, latryna też jest tylko nasza, bez podsłuchu można oddać się trzymanemu przez kilka dni opróżnianiu. 

Sobota i niedziela zgodnie z  przewidywaniami była senna, spokojna i relaksująca z małym epizodem.To wizyta bratowej z dwoma bratankami, 9 i 10-cioletnimi ślicznymi "szatankami". Oni i te dwie panieneczki,  9 i 10lat, wilczki w owczej skórze roznosiły przez dwie godziny dom, utrudniając dostęp każdego słowa do własnego ucha. Zdołały dwa razy spaść z Bedingi, wiecie jakie są szerokie, wyrwać klamkę z drzwi do pokoju, dwa  razy się zatrzasnąć w nim, zjeść kilo słodyczy i nie móc zmieścić ulubionych naleśników. Na szczęście, bo w sobotę i do południa w niedzielę była barowa pogoda, zostały zaproszone na niedzielę do kawalerów,a tam jest piętrowy domek z  olbrzymim zaszklonym  tarasem i babcia mogła  odzyskać równowagę psychiczną. Niedzielę poświęciłam na zaległą korespondencję, ducha, czytanie, prasę, politykę, film i dokształt z historii i tajemnic ziemi, słuchałam muzyki, zmyłam lakiery i pomalowałam paznokcie. Obiad,ojciec i luuuuz.