Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzień 20 !!!

Długo mnie nie było. Już jestem i zaprzyjaźniam się z nowym sprzętem. Przez te ostatnie sześć dni nic specjalnego się nie stało. Walcze z kilogramami i samą sobą. Oj ciężkie są te treningi Ewy. Chyba muszę troszkę zwolnić i robić je co drugi dzień, bo zmęczenie daje o sobie znać. Jestem troszkę ospała i pozbawiona energii. Tyle, że jak podsumuje te ostatnie dni to nie ma co się dziwić. Miałam sporo pracy, więc piekłam na potęgę. W sobotę miałam jeden baby shower i dwóch jubilatów dla których musiałam przygotować słodkości. W niedzielę też pracowałam. Wiecie co ? Ale pod koniec dnia to zmęczenie nie ma już takiego znaczenia. Mam poczucie, że robię wszystko co do mnie należy. Zajmuję się córeńką (moim oczkiem w głowie), zajmuje się moim drugim dzieckiem (tym 32 letnim) i domem. Pracuje, ćwicze, staram się nie zaniedbywać znajomych. Zaczynam czuć się szcześliwa, tak codziennie - nie dlatego, że coś zrobiłam i to dało mi chwilową radość - czuję się fajnie, bo to szczęście zaczyna się zakotwiczać w mojej codzienności. Zauważyłam również, że przestałam zwracać uwagę na to, że jestem na diecie. Stało się to dla mnie rutyną i czymś niezbędnym jak oddychanie. To dobry znak (choć nie chcę zapeszać). Kiedyś jak się odchudzałam również miałam ten moment uświadomienia sobie, że bycie FIT wkradło się w moje życie. Najgorsze jest to, że nie potrafiłam utrzymać tego stanu i tamtej wymarzonej wagi. A jak to jest u Was ? Osiągnęliście kiedyś swoją wymarzoną wagę i zaprzepaściliście swój sukces ?