Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
pokonałam leniuszka :)

Kolega przyjechał, piwko było i nie tylko ale boję się przyznać co jeszcze, bo dostane dożywotni zakaz przebywania na vitalii ;p ( tak tak zjadłam coś okropnego a poza tym piwo lubi dym )

Bardzo ładny dzień był dzisiaj, siedzieliśmy sobie nad stawem w cieniu, wiaterek fajny wiał i aż trudno było wracać. Wróciłam z takim przekonaniem, że wieczorem pobiegam no ale jak już sie rozłozyłam na kanapie to... wiadomka. Powiedziałam sobie "e tam jutro pobiegam" i naszykowałam sie do spania, odpaliłam kompa i widze to: 

Patrze na zegarek - 22.30, patrze na ten obrazek, znowu na zegarek i ... tak mi to wjechało na ambicje, że wstałam, przebrałam sie, włosy związałam i heja. Teraz.. czuje sie panem świata, jestem zmęczona ale tak zadowolona z siebie, wczoraj ledwo przebiegłam 4 minuty bez przerwy a dzisiaj 10  najpierw biegałam 2 minuty, minuta marszu i tak 5 razy a potem stwierdziłam, że jak wczoraj biegłam 4 minuty bez przerwy to dzisiaj pobiegne se 5,  A CO !! i tak mnie poniosło, że wyszło dwa razy tyle ile chciałam  Strasznie mi sie podoba to bieganie, lubie jak pot sie leje po plecach i nie tylko. Nigdy nie biegałam, nawet nie chciałam o tym słyszeć, twierdziłam, że to jest nie dla mnie wolałam siedzieć i pożerać kolejne paczki chipsów i tone czekolady. Aż dziwne, że w tamtym czasie przytyłam tylko pare kg a nie 100.  Szkoda, że w sprawach sercowych mi sie tak dobrze nie układa jak z bieganiem ale żaden facet nie jest wart tego, żebym zmarnowała postępy, które już dokonałam. Nie robie tego dla Niego, robie to dla siebie, bo on może odejść z dnia na dzień ale ładna figura nie opuści mnie tak szybko ;p 

dobranoc