Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Śmiać się czy płakać?

i ja tam ubawiłam się setnie:) pozdrawiam serdecznie, a pani pamiętnik bardzo dobrze się czyta, także proszę o więcej:)

Widac ze WooHoo ma okres ;) zamiast dopatrywać się "uśmiechu" w całej tej sytuacji ktora Pani opisala starala sie znalezc takze cokolwiek do czego mozna sie przyczepic, olac to :) zawsze znajdzie sie osoba ktora na sile chce pokazac jaka ma wiedzę ...Pozdrawiam:)

Skąd ten jad? Ja tylko zwróciłam uwagę na błąd rzeczowy w pani wpisie. Widać musi mieć pani bardzo niskie poczucie wlasnej wartosci, skoro moja uwaga tak bardzo panią zabolała. Albo przyzwyczajona jest pani pouczać ale nikt inny nie może pani zwrócić uwagi. Mam iść do pracy, do ludzi...? pracę mam dwie i bogate grono znajomych. Co ma piernik do wiatraka? A jeśli zaburzenia osobowości nazywa pani fochem - grtuluję wiedzy i wrażliwości na poblemy ludzkie. Naprawdę wpółczuję młodzieży "edukowanej" przez panią, penie wyrosną na osoby, które po ludzku nie potrafią przyznać się do błędu.

Ha, tyle miesiecy juz mecze sie w chorrrernych upalach, ze MARZE, by cos mi w koncu zmarzlo:-DDD

głównie huśtawka, ale mam obolałe mięśnie przez przeziębienie, a jeszcze ta szyba. czasami są cięższe chwile... co do Bergsona-właśnie przerabiam :) ale chyba ten żart mnie akurat nie rozbawił. pozdrawiam

Dlaczego, ach dlaczego nie ujędrniasz ciałka swojego ? Jędrna pupa , smukłe uda,płaski brzuch- to Twój cel nadrzędny pracuj za dwóch.Dwa przysiady cztery pompki, pajacyki, może rower i skakanka niech Twój upór będzie dziki. Tyle wypociłam...poeta ze mnie marny ale będę Twoim motywatorem albo katem . Dzisiaj zrób 10 przysiadów,10 pompek w podporze na ścianie,po 10 brzuszków góra,dół i skośne :)

Zdecydowanie... Mała uwaga - powyższy przyklad jest paradoksem Zenona z Elei, a nie paradoksem Achillesa. Pozdrawiam

dokładnie, śmiać :) ma pani naprawdę fajną pracę!

za beztroskimi latami liceum :) oczywiście, że śmiać :)

od razu logiczne, techniczne podejście...

śmiech najlepszy na wszystko:) Buziaczki

Jestem pełna podziwu dla ich błyskotliwości.Ja bym musiała myśleć nad taką odpowiedzią pewnie kilka godzin:)

to kolejny powód dla którego pozostałam w szkole.Oni są nieprzewidywalni ,a przez to praca jest wciąż ciekawa.

nie piszę u Ciebie zbyt często ale jak pewnie wiesz zaglądam :)) Mając w domu dwójkę dzieciaków, jedno 2o lat a drugie 15 tai ubaw mam dość często....tylko nie wiem czy wtedy śmiac się czy płakać. No ale czym byłoby życie bez młodzieńczych żartów, co wtedy wspominać na stare lata? Podziwiam Cię za przytomność umysłu i umiejętność wychodzenia z wielu, nie zawsze wesołych, opresji. :) No i oczywiście za spadek wagi, który widzę na pasku :))

Tak, tak:) a mi kiedyś jeden z uczniów na pytanie o pochodzenie nazwy kierunku kubizm, odpowiedział: od kubeczków:)

Przypomnialo mi sie, gdy kiedys na wykladzie z filozofii pani dr Bujajacawoblokach opowiadala nam o jaskini platonskiej. W pewnym momencie kolega Banan, chcac zablysnac yntelygencja i jak to On sie interesuje filozofia, wystrzelil: "-Pani doktor, a czy ta jaskina przetrwala do naszych czasow?" Wszyscy wyli, a pani doktor malo nie zemdlala:-)

zdecydowanie smiać się! Logiczne i z przytupem, ot w sam raz na rozładowanie, co innego, gdy smiech trwa dłużej niż sam żart i cała lekcja rozwalona;)

Przynajmniej wesoło było ;)

hehehe, też bym się śmiała w głos, uwielbiam takie nastoletnie teksty :D