Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Tytułem wstępu....

Na początek powinnam się przedstawić i opisać swoje życie, ale nie wydaje mi się aby było ono jakoś szczególnie ciekawie. Jestem przeciętną dziewczyną, może nawet trochę poniżej przeciętnej, chwilami aspołeczną. Właściwie nie ma znaczenie gdzie studiuję i gdzie pracuję bo chcę opisać swoją walkę z otyłością- 50 kg tyle powinnam właśnie schudnąć. Stojąc na wadze i widząc wyświetlającą się liczbę 114 kg (przy 166 cm wzrostu) zaczęłam się zastanawiać- „Dlaczego…?”.Taki wynik nie był dla mnie zaskoczeniem, właściwie wiedziałam, że tak będzie, ale mimo to nie wiem co robię źle. Od dziecka borykam się z nadwagą. Jednak w liceum byłam w stanie utrzymać wagę 70 kg, a teraz…. szkoda słów. Nie zamierzam szukać wymówek- wiem czemu tyle ważę, wiem, że jem za dużo i niezdrowo, nie ćwiczę więc pewnie zasłużyłam na to. Nie cierpię jak grubasy szukają wymówek i najczęściej twierdzą, że to problemy z tarczycą albo inna, ciężka choroba. Nie oszukujmy się- nikt nie każe im tyle jeść i żyć tak jak żyją. Rozumiem, że niektóre leki wzmagają apetyt, zatrzymują wodę w organizmie, ale bez przesady… tyje się od jedzenie i braku ruchu, a nie od samych leków.

Jednakże mimo tylu niepowodzeń na drodze do szczupłej sylwetki postanowiłam podjąć kolejną próbę w odchudzaniu i właśnie walce z otyłością dedykuję ten blog.