Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kryzys!

I to kilkudniowy, jak nie tygodniowy.

Dziewczyny! Zajadam smutki, zmartwienia, swoją bierność. Nie umiem się wziąć w garść, bo za uchem moje JA szepcze, że efektów i tak nie będzie, że nie ma sensu. Siedzę, jem i oglądam seriale (ach, ta "Gra o tron"). Tak właśnie. I milczę sobie biernie. a powinnam trzymać się zdrowego jadłospisu, ruchu, a także nauki! Gdy jestem zmotywowana, to tylko na chwilkę. Dlaczego? Bo moje źle nastawione JA znowu szepcze, że to tylko tak łatwo brzmi, a już trudniej jest cokolwiek wykonać. I gdy już się zbieram, mówię sobie, że dziś wezmę się w garść, to jakoś wymiękam. Brak silnej woli, prawda? Mój niekontrolowany apetyt przeciwko mózgowi i zdrowemu rozsądkowi. Oj, i do tego dochodzi lenistwo. Tak podejrzewam.

Ratunku, ratunku! Ale obiecuję sobie, że chociaż wieczorem poćwiczę ;)

Co za ironia! Niby bardzo chcę dobrze czuć się w swoim ciele, a robię dokładnie wszystko na odwrót. I weź tu zrozum kobietę, a konkretnie samą siebie.

Mam nadzieję, że u Was jest duuużo lepiej ;)

I przepraszam, za milczenie, ale  zawsze tak robię gdy się gubię...