Dziękuję za odzew dziewczyny!
Teraz dopiero potrafię o tym mówić, przez ostatnie trzy lata wstydziłam się tego, co przechodzę w domu. A najgorsze jest to, że gdy miałam chwile, gdy próbowałam opowiadać, co dzieję się w moim życiu, to nikt mi nie wierzył... Mój były roztaczał czar w okół siebie, a ze mnie robił te najgorszą, wręcz osobę z problemami - nerwową, rozchwianą, niestabilną...
Koszmar, trzy ostatnie lata mojego życia to był prawdziwy koszmar...
Teraz powoli zbieram w sobie siłę, by iść do sądu - zostawiłam wszystko za sobą - dom, który kochałam, zostałam z niczym. Oczywiście - przecież wszystko jest jego, bo ja naiwnie wierząc w miłość nie myślałam o czymś takim, jak meldunki, faktury... Z miłości kupowałam jemu ubrania, rzeczy do "naszego" domu, jedzenie, wyjścia do kina, randki na mieście, a on płacił rachunki - teraz rozpowiada wszystkim, że nic mi się nie należy. Nie dość, że pastwił się nade mną przez ostatnie lata, to wykorzystał finansowo.
Walczyłybyście w sądzie? Wciąż biję się z myślami...
P.
No i mały sukces na wadze - wiem, ze póki co to pewnie woda, ale psychologia działa, aż chce się walczyć :)
Tylko z tym sportem mi nie idzie...
