Pamiętnik odchudzania użytkownika:
AleksandraLipiec

To będzie szybki wpis, bo kiepsko dziś u mnie z czasem.  Mieliśmy z mężem wybrać się na squasha, ale niestety nie było nikogo, kto mógłby przypilnować naszej pociechy. Tak więc wskoczyłam na orbitreka na 20 min i przejechałam 5 km. Wiem, że to niewiele, ale zawsze jakiś krok w przód!

Hmm...

Motywacja to coś co napędza nas do działania. Niby to takie proste, ale skąd ją czerpać??

Ano właśnie. Tak się akurat składa, że w tym roku kończę 30 lat! Kiedyś powiedziałam sobie, że w wieku lat 30 chcę i będę wyglądać lepiej niż wtedy kiedy miałam 20 lat. Dziesięć lat temu była zupełnie inna moda, inne możliwości, wiele rzeczy nie było dla mnie w zasięgu ręki choćby ze względów finansowych (pracująca studentka samodzielnie się utrzymująca ma ograniczone pole do popisu w kwestiach finansowych). Obecnie jestem żoną, matką, kobietą pracującą świadomą swoich wad i zalet, wiem co powinnam nosić a czego unikać, ale nie o tym.

Wróćmy do motywacji! Mój mąż ostatnio wziął się za siebie. Zaczął biegać, wykupił w pracy kartę Multi Sport, wziął nawet udział w biegu na 10km i już zapisał się na następny. Podziwiam go za to samozaparcie. A ja ... hmm ... no cóż. Po tym jak półtora roku temu porzuciłam regularne ćwiczenia nie mogę się ogarnąć, sprzęgnąć czterech liter i ruszyć z kopyta! Jestem wiecznie marudna, niezadowolona, narzekająca, a wiem, że aktywność fizyczna jest lekarstwem na wszelkie wyżej wymienione przypadłości.

A zatem czas wziąć sprawy w swoje ręce! Mam możliwości (orbitrek, matę do ćwiczeń, strój sportowy i mnóstwo treningów w internecie), troszkę mało czasu i zdecydowanie zbyt mało chęci, ale skoro mój mąż może to ja tym bardziej!!!  Trzymajcie kciuki!

Marzec był dla mnie ciężkim miesiącem! Istniało podejrzenie nowotworu, ale póki co ... obserwacja, obserwacja, obserwacja! Dało mi to sporo do myślenia! Cóż trzeba korzystać z życia i cieszyć się nim! Może za jakiś czas kiedy się tu całkiem zadomowię uzewnętrznię się bardziej przed Wami! Opowiem, przestrzegę, zachęcę do regularnych badań i kontroli.

Na vitalii jestem już od dawna. Zarejestrowałam się przede wszystkim żeby notować swoje wymiary w jednym miejscu i mieć jako taki obraz zmian zachodzących w moim wyglądzie.

Pokrótce o mnie. Dwa lata temu urodziłam synka. Przed ciążą ważyłam jakieś 63 kg. Całą ciążę byłam aktywna i starałam się racjonalnie odżywiać, dzięki czemu przytyłam, jak na mój gust mało, bo 13 kg. Bardzo szybko uporałam się z tym "balastem". Przede wszystkim karmiłam piersią, a po trzech miesiącach od porodu zaczęłam ćwiczyć. Głównie MelB, Chodakowską i Natalię Gacką. Wszystko szło super! Po kilku miesiącach ważyłam ... 53 kg! Mój rekord od czasów liceum!

Niestety po 4 m-cach ćwiczeń odpuściłam sobie, ale nie było źle bo nadal karmiłam. Ale kiedy synek skończył 14,5 m-ca, przestałam karmić, a kilogramy nieubłaganie narastały.

Obecnie ważę ok 58-60 kg, ale waga nie jest moim wyznacznikiem tak do końca. Zawsze wydawało mi się, że jako posiadaczka krągłej pupy nie mam szans wyszczuplić ud i bioder. Jednak kiedy ważyłam te magiczne 53 kg w obwodzie bioder miałam 92cm, a w udzie 49,5! Obecnie 97cm i 55! Teraz już wiem, że da się wyszczuplić moje newralgiczne miejsca i będę o nie walczyć!