Pamiętnik odchudzania użytkownika:
audace

Dzisiaj skusiłam się na małą przyjemność i po obiedzie zjadłam trzy owsiane ciasteczka. Wydaje mi się, że to dobrze, nie można się ograniczać aż tak bardzo, przynajmniej na początku diety, bo w końcu coś puści i końca nie widać..

Podjęłam decyzję, że będę pracować do końca pierwszego tygodnia września, a na drugi pojadę na tydzień do Babci na wieś.Przez ten czas planuję zdrowo i racjonalnie się odżywiać, a rozpoczęcie roku akademickiego będzie definitywnym rozpoczęciem diety.

Co u Was?

Kolejny dzień za mną. Motywacja mnie nie opuszcza.. czuję dziwny spokój dziś, bo właśnie zdałam sobie sprawę z tego, że czas mnie nie nagli, że nigdzie mi się nie spieszy ze schudnięciem.. przez to bez stresu jem i robię wszystko spokojnie i z pełną równowagą, nawet jeżeli nie zawsze wyjdzie mi wszystko na 100%. Przez taki właśnie stres jaki sobie zafundowałam swego czasu- jedzenie co do minuty, dokładnie tyle i tyle czegoś tam.. doprowadziłam się do tego, że właśnie te hamulce puściły.. a jak puściły to efekty są takie, że mam ponad 10 kg w górę. Nie można tak forsować ani swojego ciała, ani głowy.. przecież nie o to chodzi w życiu, żeby być dla siebie największym sędzią.. trzeba także umieć być wyrozumiałym dla swoich chwilowych słabości.. bo tak samo jak każdy popełniamy błędy. a z kolei dążenie do bycia perfekcyjnym w każdym calu prowadzi do wiecznego niezadowolenia z siebie.. bo przecież nikt nie jest idealny i bez skazy, a kto ma nas akceptować jak nie my sami? jeżeli chcemy być w jakiś sposób postrzegani przez innych, musimy zacząć od siebie.. zacznijmy siebie lubić, choć to chwilami takie trudne..

jest dobrze. a co u Was? jak Wasze przestrzeganie diety i nastrój?

Ps. zastanawiam się już wstępnie nad jakimiś jesiennymi zakupami ubraniowymi. widziałyście już jakieś artykuły w internecie odnośnie zbliżających się trendów??

BUŹKI!

Jeśli chodzi o dietę to wszystko idzie zgodnie z planem, nic mnie nie kusi i jestem zadowolona. Lubię gdy to wszystko jest tak poukładane, co i kiedy jem. Bo to jeden większych moich problemów. 

W pracy do bani, nie podoba mi się to, jak to wszystko wygląda.. a z drugiej strony nie chcę rezygnować, bo potrzebuję pieniędzy.. muszę wytrzymać do 14 września, mam nadzieję, że mi się uda. Jutro ciężki dzień będzie niestety, dlatego nie obiecuję, że napiszę cokolwiek.

jak u Was??

W sumie dzisiejszy dzień zaliczam bardzo na plus. Zawsze te pierwsze dni są dla mnie największym wyzwaniem, bo czuję, że wciąż mogę zacząć " od nowa" " od jutra" itp. i mogę jeszcze odpuścić.. ale nie tym razem. Dzisiaj było na prawdę super. 

Menu :

Śniadanie 8:00 - koktajl białkowy herbalife

II Śniadanie 10:30 - pół jabłka + 5 migdałów

III Śniadanie 13:30 - pół grzanki z serkiem kozim do smarowania i czerwoną papryką

Obiad 16:30 - sałata, jajko, pomidor i papryka polane sosem ( jogurt naturalny z przyprawami - bazylia, oregano, czosnek granulowany, sól i pieprz )

planowana Kolacja o 19:30 - serek wiejski z pomidorkami koktajlowymi

w między czasie planuję poćwiczyć z Mel B jakieś delikatne ćwiczonka, czyli mój standard do tej pory.

Chciałabym wejść na wagę, bo wiem, że byłoby to swego rodzaju zderzeniem się z rzeczywistością i łatwiej byłoby mi kontrolować postępy, ale czuję, że nie jestem na to gotowa. Potrzebuję paru tygodni żeby poczuć się lepiej w swoim ciele i wtedy zobaczyć co jest grane.. 

Jutro do pracy na pierwszą zmianę, czyli od 7:00 do 13:00 i mam nadzieję, że uda mi się wytrwać w diecie, bo wiadomo, że nie ma się często czasu żeby zjeść co do minuty, ale postaram się. Bo to właśnie dieta, chudnięcie i kontrola własnego życia za tym idącą jest dla mnie teraz najważniejsza. Zauważyłam, że kiedy to jest pod kontrolą, to całe moje życie jest pełne ładu. Gorzej, że takie zachowanie doprowadziło mnie swego czasu do początków.. hmm? anoreksji? ważyłam wtedy 41 kg. myślicie, że to już jakieś zaburzenie?

Co u Was? Pozdrawiam!

już jutro zaczynam nowy etap w życiu. nie mogę się doczekać, mam nadzieję, że wszystko ułoży się dobrze! będę pisać codziennie i liczę na Wasze wsparcie! co u Was?

Od ostatnich wpisów dużo się działo. Była matura, nerwy.. i moje zapędy w kierunku anoreksji. Schudłam do 41 kg.. istna masakra. Później rzucilam się na jedzenie i zostało tak do dzisiejszego dnia. Jestem na siebie zła.. nie tylko z powodu kilogramow, które znowu przybrałam, a nawet nie wiem ile tego jest.. ale boję się wejść na wagę, bo zauważyłam, że stres związany z tym, że wiem, że przytyłam powoduje u mnie kompulsywne zachowania. Jakiś czas temu postanowilam, że będę jeść zdrowo, bez diety, uspokoję się trochę, a od początku września wezmę się solidnie za siebie i schudnę do 42-43 kg, czyli do wagi, w której wyglądalam i czułam się ( a to dla mnie najważniejsze..) najlepiej. Ale nie wyszło. Nie potrafię już jeść normalnie. Albo nie jem nic, albo się obżeram. Na tą chwilę wybierałam tę drugą opcję, ale postanawiam to zmienić. Od poniedziałku ( och, ile ich już było! ) wracam do porządnego odchudzania się. Moją motywację będzie przede wszystkim postanowienie codziennego pisania tutaj u Was.. na vitalii. Myślę, że to jedyne miejsce i sposób na szczerą " rozmowę" z samą sobą. Pomożecie?