Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Lilly078

Po 3 dniach pełnych nauki do egzaminu, stresu z nim związanego a następnie "dnia odreagowania" wracam do Was :) (dostałam wyniki, zdałam na 4.5 :DDD)

W końcu ruszyłam tyłeczek na siłownię, głównie na bieżnię- ale przy okazji poprosiłam o zważenie. Miałam przeczucie, że swojej wadze łazienkowej nie powinnam ufać, ale tym razem przegięła. Dziś po dostaniu "rachunku" z profesjonalnej wagi, zapadła decyzja o jej losie :D...

                       a tak wyglądają wyniki z wagi, na które czekałam ^^

I w ten sposób dowiedziałam się, że zeszłam poniżej 60 kg ,ledwo bo ledwo, ale zawsze :D!

Co oznacza (o ile początkowe wskazania były prawidłowe, na jeszcze innej wadze), że straciłam od powrotu z wakacji  <dum dum dum> 2,4 kg :D

Strasznie się cieszę, bo na przestrzeni 4-5 ostatnich lat widziałam mniej niż 60 kg na wadze może 3 razy.

Wiem, ze 29.1% tkanki tłuszczowej w ciele to żaden powód do radości, ale będę nad tym pracować. Co więcej na siłowni poznałam strasznie fajnego chłopaka z obsługi, który zaproponował, że pokaże mi następnym razem jak co działa i jak najlepiej ćwiczyć, żeby powalczyć z tą malutką, jak on to ujął (ale uprzejmy, nie da się takich nie lubić :D) nadwagą.  

Spadł mi z nieba ,bo bywa że krępuję się tam trenować i wypróbowywać  sprzętu "po omacku", nie wiedząc jak co działa, jak na to wejść i co pociągnąć co z kolei powoduje, że czuję się tak obserowowana...

Jestem naprawdę dobrej myśli :D!

Słodkich snów Piękne :)

Dzisiaj mijają dwa tygodnie odkąd ograniczyłam słodycze i zaczęłam przywiązywać wagę do tego co jem-  założenie było takie, aby tracić 0,5 kg na tydzień. I z wielką radością mogę powiedzieć, że wg wagi łazienkowej udało się :D! Spadł mi 1 kg, bardzo się cieszę :)). (Czekam jeszcze na to, co pokaże profesjonalna waga na siłowni).

Dla niektórych to pewnie niedużo jak na pierwsze dwa tygodnie, ale przyznaję się, że obchodzę się ze sobą dość łagodnie (ale stanowczo ;) ). Myślę, że to właśnie " sposób na mnie" :).  Nie głodzę się, a staram się spożywać co najmniej 4 zdrowe posiłki dziennie :). Czasem wpadnie łyżeczka "prawdziwszej" konfitury, owocowy jogurt, galaretka (rozpuszczalna, nie cukierek ;) ). Brakuje mi tu troszkę aktywnosci fizycznej i to będzie mój głównym cel, jak tylko nieco oswobodzę się z czułych objęć sesji wrześniowej :D.

Dzisiaj też będą dwa zdjątka :) 

Z nieużywanego stołu/biurka zrobiłam sobie kącik do przygotowywania posiłków, bo kuchnię (a raczej aneks kuchenny) mam tak malutką, że nie ma praktycznie wolnego kawałka blatu (no, jest 30 cm ;) ).Mam nadzieję, że teraz będzie mi łatwiej i przyjemnej gotować :).

 Swoją drogą, mimo że pewnie każdy o tym wie- bardzo polecam wodę mineralną z świeżą miętą i twarożek wiejski z świeżym szczypiorkiem, pyyycha.

Druga focia to mój dzisiejszy obiadek :)

Słodkich snów miśki :) 

Niestety nie udało mi się wybrać wczoraj na siłownię (wzdeech)... po zajęciach z modelowania 3d wydawało mi się, że nie miałam już sił na siłkę, a w końcu okazało się, że poszłam na 3 godzinny spacer ^^(również w ramach lepszego pozania Krakowa) wyliczyłam, że przeszłam ok.8-9 km, dość powiedzieć że pod koniec marzyłam już żeby posadzić gdzieś dupkę :D... 

Focia z wczoraj, tak wygląda od dołu "Kładka Ojca Bernatka", świetna nazwa :D

                          l

Skoro już jesteśmy przy fociach, tak wyglądało moje pierwsze  śniadanko ^^ (jogurt, kawałeczki obranej śliwki, amarantus i odrobinka płatków fitness) potem doszła jajecznica, ale jak jajecznica wygląda, każdy wie :D

Naprawdę chciałam iść na tę siłownię dzisiaj, zważyć się na super hiper wadze która pokazuje ile ma się mięśni, ile tłuszczyku, ale zanim zdąłyżłam nakłonić się do wyjścia... zaczęłam przemeblowywać pokój... jestem straszna, wieeeeeeem :<....                                     ...mimo że z efektów jestem naprawdę bardzo zadowolona, w końcu czuję się jak w domku :).

Wyzwanie na jutro: FAKTYCZNIE IŚĆ NA SIŁOWNIĘ. Będę się spowiadać w pamiętniku z tego zobowiązania ^^.

Miłej reszty sobotniego wieczorku V-kobitki, jeszcze tylko coś na motywację :))

Choć zabierałam się tyle razy, do wpisu za każdym razem po chwilce zamykałam kartę. No ale w końcu chyba się udało :). 

Co się działo w tym tygodniu? Niestety, głównie praca nad projektem i okres. Na początku było tak, choć na szczęście niezbyt długo to trwało :D

Potem zrobiło się jeszcze gorzej.

...ale pół godziny w kawiarni spędzone z  kawą latte,blokiem ciasteczkowym z czekoladą(takie wyrazy powinny być tutaj ocenzurowane :D!)  i "Komnatą Tajemnic" pomogły przetrwać mi pierwszy, okropny dzień okresu.

Prócz tej zachcianki, uległam tylko raz, i na szczęście padło na owoce morza.. a wiadomo, że są zdrowe ...prawda? Gdyby tylko tak troszkę, tak zupełnie odrobinkę  zingnorować fakt że... były smażone. Poza tym jestem pod kątem jedzonka jestem grzeczna :). 

Pozostaje jeszcze aktywność... taaaak, cóż. Chwilowo moja ograniczyła się do wchodzenia po schodach na piąte piętro ( a w kamienicach kondygnacje są przecież wysokie :D!). Ale postawnowiłam, że jutro znowu uderzę w ćwiczonka, najlepiej chyba faktycznie na siłowni :).

Od jutra koniec żartów :) 

Dzień trzeci, wciąż udaje się bez poważnych cheatów :). 

Jednak... muszę poważnie popracować nad ćwiczeniami, do tej pory (od przerwy, kiedy nie robiłam nic prócz spacerowania i wieczornych marszów i to z inicjatywy rodziców :D) robię tylko króciutkie ćwiczenia i to w zakresie swoich możliwości... żeby się nie zrazić :) (mel b pośladki, mel b strechning, 8 min abs, 8 min ramiona).

Wyszłam z założenia, że będę ćwiczyła codziennie, ale tylko taką ilość powtórzeń jaką jestem w stanie, i stopniowo będę budowała formę. I sama nie wiem czy jestem leniem, czy robię prawidłowo kiedy patrzę na niektóre pamiętniczki, gdzie dziewczyny ćwiczą non stop 1,5 h i więcej (brawo :D!).

Motywacja na dziś wieczór :)

Cześć Vitalijki :)

W końcu zebrałam się do powrotu :), nie było mnie tutaj troszkę, ale w międzyczasie sporadycznie udało mi się poćwiczyć i podjąć kolejne wyzwanie. Koniec końców uległam słodkościom i poddałam się, ale teraz wracam z nową energią! 

Mam za sobą pierwszy dzień starań, choć nie obyło się bez maleńkich grzeszków (butelka ice tea < 150 kcal> w kinie zamiast popcornu który kocham miłością szczerą i prawdziwą...ech ;) ). Doszły do tego dwa ciasteczka musli, ale tłumaczę sobie że to nic strasznego, lepsze takie niż paczka piegusków ;). Reszta posiłków była "ładna" :).

Mimo że mam karnet na siłownię, zaczynam myśleć, że łatwiej ćwiczy mi się w domku,kiedy nikt mnie nie obserwuje. Kraków (w którym mieszkam od marca, przeniosłam się tutaj na studia :) ) ma jednak tę wadę, że bieganie na zewnątrz jest prawdopodobnie bardziej szkodliwe z powodu powietrza niż zdrowe( jeśli się mylę, poprawcie mnie, ale taką opinię słyszałam już nie raz ;) ) . Tutaj faktycznie przydaje się siłownia i bieżnia :).

Trzymam kciuki za wszystkie walczące osóbki, szczególnie za te które mają podobnie jak ja do przejścia trudne początki. Stay strong! :))

Jestem sama dokładnie od roku i 10 dni, ale końca tamtego związku w ogóle nie żałuję, to była bardzo toksyczna relacja. Mimo, że nie jest mi przecież źle, coraz bardziej zaczyna mi doskierwać życie singla- a dokładniej brak ciepła i bliskośći drugiej osoby. Wiem jednak, że nigdy, ale to nigdy nie należy porywać się na związek tylko po to żeby ten brak "zatkać". Przeznaczenie to szczwana bestia i niechybnie wyniucha, że staramy się iść na skróty,biorąc kogoś  "z łapanki", bez miłości czy nawet zauroczenia...i prędzej czy poźniej wszystko skończy sie na pozycji wyjściowej, nierzadko po nieprzyjemnych przejściach. Tak przynajmniej było w moim wypadku.

Przez długi długi czas, na horyzoncie nie było nikogo, kto mógłby być dla mnie kandydatem na prawdziwą miłość. Ale jak to w życiu bywa,po miesiącach posuchy,  jak grom z jasnego nieba, pojawił się On. Aż nogi mi się pode mną ugięły kiedy go zobaczyłam po raz pierwszy. Bystre spojrzenie, hipnotyzujący głos... ładne, męskie rysy, cień zarostu... ach. Styl ubierania taki jak podoba mi się najbardziej (przygaszone kolory, koszule w kratę lub czarne). Uczęszczałam wtedy na kurs, który prowadził. Pilnowałam się jak szalona, aby zbyt często na niego nie patrzeć, a kiedy stał za moimi plecami, patrząc na postępy w mojej pracy, miałam wrażenie że stopy odrywają mi się od ziemi i dryfuję gdzieś w powietrzu, Nie czułam czegoś takiego od tak dawna...

Być może z powodu dwóch moich poprzednich związków, w których każdy z panów usilnie starał mi się udowodnić, że jestem tak niedoskonała jak tylko się da, natomiast oni wprost przeciwnie, a może z zaniżonej samooceny wbitej mi do głowy przez siostry zakonne w podstawówce (to była szkoła koedukacyjna, spokojnie :P), podświadomie uważałam że nie jestem go godna. Staram się zwalczać to uczucie, ale myślę że pokonam je dopiero wtedy, kiedy spojrzę w lustro i nie będę miała innego wyboru jak przyznać że wyglądam jak.. laska. 

To jest moja motywacja. Mój cel. Chciałabym poczuć się godna jego uwagi, tymbradziej że wiem, że będziemy widywać się nadal raz w tygodniu. 

Wiem i wierzę, że odchudzać należy się dla siebie, nie dla nikogo innego... ale jeśli robię to, aby mieć szansę na miłość, o której marzę, czy nie robię tego dla siebie? :)