Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Ca.Blanca

Witajcie Kochani ;)
Wróciłam niedawno z gór wypoczęta i pełna energii! ;D
Bez pamiątek się nie obyło - stłuczone, fioletowe kolano i spuchnięty łokieć ;p szalałam na mojej neonowej desce na okolicznych stokach prawie całymi dniami! I później to uczcie błogiego zmęczenia i zakwasy <3 jejku.. już mi tego brakuje!
Nabrałam trochę dystansu do tego chaosu jaki mnie otaczał w ostatnim czasie i jestem w pełni wyluzowana, a zarazem gotowa do działania! Odświeżona, pobudzona, zdystansowana, zrelaksowana!
Oczywiście dieta leżała i kwiczała - starałam się jeść z głową, ale nie zawsze było to możliwe. Często jadałam na mieście i biegu. Ale miałam na wszystko tak wy***ane, że wcale się tym nie przejmowałam ;p Po za tym nie miałam kompletnie czasu żeby myśleć o czymkolwiek i zastanawiać się co zjeść a co nie. Żyłam chwilą i całkowicie ją chłonęłam skupiona tylko na niej. Cały czas w ruchu: z rana od razu na stok, potem szybki obiad, mini wycieczka żeby coś zobaczyć, stok, wieczorne posiadówy.. Serio, nie było czasu żeby myśleć o 'głupotach' ;p.
Taki reset to było najlepsze co mogłam sobie sprawić!
No okej, ale wróciłam do domku. Pora wrócić do obowiązków, do ćwiczeń i stabilnej dietki, zająć się sprawami, które jeszcze dwa tygodnie temu wydawały mi się nie do ogarnięcia, a teraz wydają się być w zasięgu ręki i proste jak nigdy!
Zatem do dzieła! ;D

Witajcie Kochani!
O dziwnej porze dodaję wpis, ale chciałam powiedzieć Wam "do zobaczenia" i  życzyć udanego tygodnia!

Mimo ostatnich wydarzeń rodzina powiedziała żebym nie odwoływała wyjazdu w góry i że dadzą sobie radę. Po za tym w sprawie Babci wszystko już załatwione - bez znajomości nie załatwiłabym nic.. Mam troszkę wyrzuty sumienia, że wyjeżdżam w takiej chwili, ale po pierwsze już i tak jest wszystko opłacone, po drugie teraz i tak nic nie zrobię. Teraz tylko czekamy.

Tak więc moi drodzy jadę podbijać stoki, lodowiska i baseny termalne. Wzięłam ciuchy do biegania, wzięłam hantle, zieloną kawę, moje herbatki, kremy antycellulitowe (które dostałam pod choinkę a może z raz użyłam..) itp. - zamierzam sprawić, że ten wyjazd będzie bardzo intensywny. Chcę z niego skorzystać w 200%-ach!

Nie będę miała tam internetu także na ponad tydzień macie mnie z głowy ;) Wracam 03.01 i wtedy obiecuję też nadrobić zaległości w Waszych pamiętnikach. No i pewnie pochwalę się jakimiś zdjęciami i streszczę Wam mój (mam nadzieje) bardzo intensywny tydzień ;)
Założyłam sobie nawet specjalny zeszyt, który pomoże mi kontrolować moje posiłki i aktywność. Relacje będą będą szczegółowe ;)

Trzymajcie się Kochani i do następnego! ;) ;*

Kochani..
Nawet nie wiem co i jak mam napisać..
Z dietą jest ok. Z ćwiczeniami trochę gorzej..
A ostatnie dni były koszmarne..
Za długo było spokojnie i stabilnie.. W sumie powinno mi się to wydać podejrzane..
Od roku ganiamy po lekarzach, szpitalach, przychodniach z moja babcią, Aż w końcu po roku  usłyszeliśmy diagnozę: nowotwór żołądka.
Płacz, strach, zagubienie.. co dalej?..

Pamiętacie jak opisywałam sytuacje z moim byłym?
Jakieś dwa wpisy temu?
Zadzwonił do mnie jakieś 5-10  minut po tym jak się dowiedziałam o nowotworze babci. Nie spojrzałam nawet kto dzwoni, odruchowo odebrałam telefon. A że głos mi drżał to P. od razu spytał co się dzieje. Na początku nie chciałam nic mówić, nie chciałam z nim rozmawiać i żałowałam, że odebrałam telefon.
On drążył temat, pytał czy może jakoś pomóc a ja w pewnym momencie nie wytrzymałam, zaczęłam płakać i powiedziałam, że może pomóc jeśli zna jakiegoś dobrego onkologa. Chwila milczenia i niepewne pytanie kto potrzebuje i co się dzieje.
Powiedziałam mu o diagnozie, o tym, że to ja muszę porozmawiać z babcią, o tym że to ja muszę wszystko załatwić i nie wiem od czego zacząć, że w szpitalu nie ma miejsca i są chore terminy, a tu trzeba działać szybko.
P: Ok! Zadzwonię do Ciebie za 5 min! Tylko koniecznie odbierz!
Trochę mnie to zirytowało, a późniejsza rozmowa wyglądała tak:
P: Dobra, słuchaj. Mój wujek pracuje w szpitalu na onkologii tam jest bardzo dobry profesor specjalista, jego przyjaciel. W najbliższych dniach zgłosisz się tu i tu podasz nazwisko swoje i powiesz że babcia jest pacjentką mojego wujka i tego profesora (nie będę tutaj rzucała nazwiskami), pokażesz skierowanie, a oni już znajdą miejsce. Jeśli będą jakieś problemy dzwonisz od razu do mnie. Jasne?
Ja: ...e?
P: Nie martw się, już wszystko załatwione, gadałem z wujkiem. Zrobią wszystkie dokładne badania i na pewno zajmą się jak należy..
Ja: Wiesz... nie wiem co mam powiedzieć..
P: Nic nie musisz mówić, tylko działaj szybko i obiecaj, że jak będą jakieś kłopoty to dasz znać, dobrze?
Ja: Aha.. Dlaczego to robisz? Przecież potraktowałam Cie okropnie i posłałam do diabła.
P: Przestań. I tak wiem, że nie możesz beze mnie żyć (śmiech).
Ja: Bezczelny jak zawsze.
P: Za to mnie wciąż kochasz.
Ja: KochaŁAM. Co chcesz w zamian?
P: Aż takie masz o mnie złe zdanie? Chcę Cie zobaczyć uśmiechniętą jak tulisz w ramionach swoją zdrową babcie. Nie robię tego żebyś czuła się wobec mnie dłużna. Wiesz, że dla Ciebie zrobię wszystko..
Ja: Dziękuję Ci.
P: Głowa do góry, piękna! Babcia wyzdrowieje. Nowotwór to jeszcze nie wyrok i w tym stadium powinien być do opanowania, a tam są naprawdę świetni specjaliści i zrobią co w ich mocy. Dopilnuje tego.
Ja: Dziękuję..
P: Proszę. Pozdrów narzeczonego..

Rozmawiałam z Babcią.. Nie powiedziałam jej do końca prawdy.. Nie byłam w stanie.Ale dużo udało mi się załatwić - skierowanie, miejsce w dobrym szpitalu już w przyszłym tygodniu, dwa badania dodatkowe... i to dzięki P. Życie potrafi zaskakiwać - Jeszcze kilka dni temu miałam nadzieję, że więcej Go nie spotkam i mówiłam takie rzeczy, że normalny człowiek nie powinien się do mnie nigdy więcej odezwać.. A on się znowu pojawia i daje mi nadzieje na ratunek babci.
Zobaczymy co dalej...

Hej ;)
Czas na krótkie podsumowanie minionego tygodnia. Z racji celu dla mnie tydzień kończy się w sobotę. I mimo drobnych niedociągnięć to uważam ten tydzień za udany.

Dietowo trzeba przyznać, że było różnie. Nie zawsze jadłam o stałych porach, ale starałam się jeść tylko produkty 'dozwolone' no i zdarzyło się omijać posiłki, bo nie było czasu, bo w biegu, bo jestem na mieście i szkoda kasy skoro mam w domu.. itd. itp..

elo! ;)

Tak parę słów na szybko..

Waga waha się pomiędzy 60,5 kg a 62 kg.. Zaraz ją wy**** przez okno...;/

Jestem zła, bo staram się jak mogę, a efektów nie widać..

Po targach ślubnych doszłam do wniosku, że jesteśmy w czarnej dupie ze wszystkim i teraz jest jedna wielka nerwówa, bo załatwiamy wiele rzeczy już, teraz, natychmiast i naraz. W tym tygodniu załatwiliśmy powóz konny (jako koniara nie wyobrażam sobie innego transportu ;p), dopięliśmy sprawy z restauracją, załatwiliśmy florystę, a jutro zamawiam zaproszenia, zawiadomienia i wizytówki.

Diety się trzymam, chociaż nie zawsze jem o stałych porach, ale staram się! Ruch też jest o dziwo.. Więc mam nadzieje, że niebawem zobaczę jednak efekty na wadze.

Zima przyszła, śnieg leży i miałam dylemat czy iść biegać ;/ ale przecież będzie gorzej i nie ma co się wykręcać! Więc zaraz ubieram moje neoprenowe spodenki i jazda!

Jutro będę miała chwilę dla siebie i nadrobię zaległości w Waszych pamiętnikach ;)

Buziaki ;)

edit: właśnie wróciłam z biegania i duma rozpiera mi pośladki! ;D Wiatr śniegiem w oczy, a ja twardo zrobiłam swoje 5,2 km! Miszcz! ;D

Dopiero jak przyszedł rok 2014 to zaczęło do mnie tak na prawdę docierać co mnie czeka.. I muszę przyznać szczerze, że zaczynam trochę panikować ..;/ i przerażają mnie te przygotowania, przeraża mnie sama ceremonia to, że tyle osób będzie się na mnie gapić, że wszyscy będą oceniać, komentować... Czy wszystko będzie tak jak bym chciała, czy goście będą zadowoleni, czy wszystko się uda.. Brrrr!

No ale czas ucieka szybciej niż bym chciała i trzeba zacisnąć zęby i jakoś przez to wszystko przejść. O rany! Jak ja bym chciała żeby już było po wszystkim ;p !

Co za tym idzie - zostało mi 30 tygodni aby zmienić swoje ciało na lepsze! Aby stać się jak najlepszą wersją siebie. I tak jak w ostatnim czasie wróciłam na właściwe tory tak na razie idzie mi zadziwiająco dobrze. Oby to się nie zmieniło ;)

Po za tym.. Jaki wczoraj mnie szok ogarnął gdy mój przyszły mąż oświadczył mi, że on od prawie trzech tygodni regularnie ćwiczy. o_O ... Mało tego widać już pierwsze efekty jego pracy. Jak to ujął "No przecież skoro Ty pracujesz nad sobą, żeby jak najlepiej wyglądać w sukni, to ja nie mogę wystąpić przy księżniczce jak jakiś sflaczały balon. Muszę się jakoś z klasą przy Tobie zaprezentować!" Możecie sobie tylko spróbować wyobrazić moją minę ;D. Dla sprostowania: jego forma nie wymaga jakiejś szczególnej poprawy.. Widziałam jak wygląda jego trening.. bite półtorej godziny ćwiczeń siłowych (z ciężarami, których ja bym ni chu chu nie podniosła) 5x w tygodniu... Normalnie czuję się jak cienias ze swoim bieganiem i różowym kółeczkiem hula hop.. Ale jestem z Niego dumna. Bardzo mile mnie zaskoczył ;)

Jestem zwarta i gotowa do dalszej pracy!

Muszę Wam się do czegoś przyznać.. Uległam gadżeciarstwu! ;D W listopadzie dostałam androida i z czasem jak zaczęłam się do niego przyzwyczajać to zaczęłam także ściągać różne aplikacje.. W tym i te dotyczące odchudzania i ruchu. I wciągnęłam się jak nie wiem! ;p plus jest taki, że jednak jest to jakaś dodatkowa motywacja.

Waga na dzisiaj: ... cholera wie -.-  szklana łajza głupieje i pokazuje na zmianę 60,8 kg i 61, 8 kg ...

Plan na dzisiejszy dzień:
05.00 - pobudka + kawa z mlekiem 0%+ vitalia ;)
05.20 - Mel B - brzuch, ramiona, pośladki
07.00 - śniadanie: jajecznica z dwóch jaj z 1/2 pomidora, bazylią, oregano
09.30 - przekąska: jabłko z cynamonem
10.00 - POLSKA GALA ŚLUBNA !
12.00 - obiad: warzywa duszone z ryżem z curry na ostro 
14.30 - przekąska: jogurt pitny odtłuszczony z garstką pestek słonecznika
17.00 - kolacja: sałatka warzywna z dwoma waflami ryżowymi
19.00 - wypad ze znajomymi
          + 3 x zielona herbata
          + start z suplementem Thermo Max

Szykuje się dzień pełen wrażeń i cały po za domem, więc z ćwiczeniami trochę cienko. Dlatego specjalnie wstałam o nieludzkiej porze żeby jednak trochę ruszyć swoimi krągłościami.


Buziaki! ;)

hmm.. Jak to jest.. Mam w domu dwie wagi, obie elektroniczne. Jedna z nich dzisiaj rano pokazywała na zmianę wagę 61,1 kg i 62,6 kg.. Druga natomiast (ta bardziej wydziwiona - obliczająca procentową zawartość kości, tłuszczu i mięśni) uparcie pokazywała 60,8 kg.
Przyznam, że nieco mnie to zirytowało i bardzo bym chciała wierzyć tej drugiej..
Zastanawiam się czy nie zamienić tych wynalazków na zwykła wagę mechaniczną? Czy nie są one dokładniejsze i bardziej pewne?? Co sądzicie? Z jakich Wy korzystacie??

Co do mojej diety to idzie bardzo dobrze ;) Sporo się ruszałam, jadłam zdrowo o stałych porach. I jestem z siebie bardzo zadowolona ;) Co prawda to tylko 4 dni.. ale wygrane 4 dni!
Jedyne z czego chyba zrezygnuje to przysiady..;/ serio nie daję rady. Zrobiłam te pierwsze 50 i na drugi dzień ledwo przebierałam nogami. Łatwiejsze i mniej bolesne jest dla mnie bieganie przez godzinę.. A to mnie po prostu wykańcza. Zamienię to na 10 minutowy trening pośladków z Mel B, bo nie ma co się katować ;/

Dzisiejsze ćwiczenia (jeśli w ogóle będą) to będą bardzo delikatne.. Mam 1 dzień @ i troszkę umieram.. Nie wiem ile dam radę zrobić, ale na pewno biegania nie będzie. Może stepper, hula hop i jakieś dywanówki. Ale diety będę się trzymała ;)



Pokusiłam się na pewien suplement z rodzaju "spalaczy tłuszczu".. słyszałam o nim całkiem dobre opinie i osobiście znam dwie panie, którym bardzo pomógł. Po raz pierwszy wesprę się takim czymś i mam nadzieje, że faktycznie jest wart tych pieniędzy ;p. Paczuszka już idzie, więc niebawem się przekonam co to "cudo" zdziała.

A na wagę na razie nie wchodzę. FOCH! Nie będę się wkurzać..

A jak tam Wam idzie? ;)