Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Grysia0

 mam to, ćwiczę już od roku, tak regularnie, zastanawiałam się jak to jest że ludzie mają motywację do tych ćwiczeń, gdyby nie jakieś bodźce zewnętrzne (mąż, aplikacja w telefonie itp) nie raz zostałabym na kanapie a teraz "to" mam 

nie wiem czy to czas czy co - "to" - czyli jak nie ćwiczę z jakiegoś powodu dwa, trzy dni to coś w środku mnie roznosi i bez względu na wszystko ... zabieram się do ćwiczeń  bo po prostu mi tego brakuje 

brakuje endorfin, brakuje ... sama nie wiem czego, czuję jakbym miała wyrzuty sumienia wobec samej siebie że nie ćwiczyłam, 

teraz nawet jeśli nie ćwiczę bo po prostu jestem chora - to chociaż stretching czy pilates czy coś lekkiego ... chociaż spacer ale musi być :D 

wow weszłam w jeansy które były ciasne ho ho ho, waga tego nie pokazuje ale jeansy mam na sobie i wow

hmmm tydzień na nartach ;( niby więcej aktywności, niby więcej ruchu ... ale chyba liczyć nie umiem coś mi się kalorie chyba rozjechały, bo przybrałam;

czasem w takich chwilach to mi się wydaje że już tak mam, moje ciało po prostu musi przybierać a to że się pilnuję co jem ... organizm i tak jakąś dawkę jedzenia przerabia na tłuszcz i u mnie to działa tak że po prostu się nie odżywia - ha ha ha 

objętość rośnie :( 

nic to, nie poddam się wróciłam do domu i dieta dalej w końcu musi się poddać i przestać produkować tłuszcz na moim brzuchu 

Poddałam się tradycji, pewnie jutro jak stanę na wadze to już mi tak do śmiechu nie będzie ale co tam, następny tłusty czwartek za rok i pączek też będzie dopiero za rok. 

dopadło mnie jakieś przeziębienie :( z jednej strony może i plusy :))))) bo nie mam apetytu, wiem wiem zdrowe to nie jest, bez grymasów trzymam się jadłospisu, piję dużo wody bo ciągle mi się pić chce, z drugiej jednak strony to się nie ruszam :( ani kroków ani ćwiczeń, 

jutro tłusty czwartek - nawet nie jestem przekonana czy chcę się oprzeć pączkowi - np zamiast śniadania, hi hi 

zmieniłam cel na taki z marzeń,  na początku miałam inny taki ... jak już było, ale poczytałam sobie trochę o wadze w stosunku do wzrostu, pooglądałam wpisy innych dziewczyn ... w sumie czemu nie :)

właściwie to nie zależy mi na konkretnej cyferce na wadze a ogólnie chciałabym dobrze wyglądać, dobrze dla siebie po prostu dobrze i już 

hmmm chyba mój organizm zaczynia się przyzwyczajać do nowego trybu jedzenia, śniadanie wchodzi.... co po kilku latach kawy (tylko) na śniadanie było sporym wyzwaniem, i wytrzymuję do obiadu a dawniej wpadając do domu po pracy jadłam co popadnie ... a potem obiad i po obiedzie już nic, 

waga spada ale znając siebie schody się zaczną jak zejdziemy poniżej 64, do tej pory takie 66-68 było raczej standardem - ale po pierwszej "6" pojawia sie na wadze 5 - jupiiiiii oj dawno jej to nie było dawno, 

Całkiem sceptycznie podchodziłam do ćwiczeń tutaj. Ach te przyzwyczajenia. Od kilku miesięcy ćwczę z innej strony, bardzo polubiłam tamte treningi i wyzwania i rywalizacje. Ciężko się przełamać a już znaleźć pomysł na połączenie tamtego i tego :). W końcu tamte treningi kierowane są do wszystkich a tu. Jakoś to połączę. Było całkiem fajnie.