Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Anulka_M

Witajcie... :)

Jupi !!! Jestem szczęśliwa :). I etap, który przyjęłam spadek masy ciała poniżej 100 kg, za mną ! Dzisiaj waga pokazała 99,0 kg !!!!!!!!! Jestem lżejsza o 18 kg. Ależ jestem szczęśliwa !!!! Bez większych wyrzeczeń, bez stresu i ciągłych myśli- czy tym razem się uda, czy waga spadła... Wrzuciłam na luz i jak widać takie podejście jest dla mnie zdrowsze :). Teraz przede mną etap II- zejście poniżej 91 kg:)

Trzymajcie kciuki !!!!

Pozdrawiam :)

Witajcie :)

Ja jak zwykle pojawiam się po jakimś czasie, ale mam dobre wieści, znowu schudłam :). Prawie 3 kg w dół :). Od maksymalnej masy  ciała- -15,2 kg :).. Bardzo się cieszę, tym bardziej, że maja sylwetka też już się trochę zmieniła, powróciła talia, brzuch jest mniejszy, uda również :). Nie mam tutaj metra, aby dokładnie sprawdzić o ile centymetrów jestem "mniejsza". Jednak widać różnicę :)

Co poza tym? Nadal żyję dniem dzisiejszym, jestem bardziej wyluzowana, uśmiechnięta :). To dodaje mi skrzydeł na każdy nowy dzień. Jak Ty się uśmiechniesz inni też się uśmiechają, a to uskrzydla nawet w trudnych dniach. 

A co u Was? Jak sobie radzicie?

Pozdrawiam :)

Witajcie :)

Ja jak zwykle melduję się po miesiącu,.... albo i później... Ale mam dobre wiadomości, obecna masa ciała- 104,5 kg :). Z 117 kg w krytycznym momencie do obecnej -12,5 kg !!!! Jestem z siebie mega dumna  !!! Powoli stabilizuję swój codzienny tryb życia, znajduję czas na posiłki, prawie codziennie jeżdżę na rowerze około 10 km, do tego jakieś spacery.... Wychodzę na prostą :). 

Co poza tym?! Codzienność, ale taka codzienność mi odpowiada- bez stresu, ciągłego zmęczenia, użalania się nad sobą samym, ale jednocześnie nic nie robiąc aby było lepiej. Teraz jest dobrze, a to motto okazuje piękno dnia codziennego :)

Tego się trzymam :)

Pozdrawiam :)

Witajcie...

Długo mnie tu nie było.... Widzę, że sporo osób odniosło sukces, a inne, podobnie jak ja, spadły na dno`... Ale mam nadzieję, że tak jak i ja podniosły się, i walczą dalej. 

Nie pokazywałam się, bo było mi wstyd.... Nie podołałam wyzwaniu... Nie udało mi się, po kolejnych ważeniach waga pokazywała więcej i więcej i więcej..... W końcu przestałam tu zaglądać, przestałam pisać. Zamknęłam się w tej grubej skórze. Jednak w czerwcu, gdy waga pokazała 117 kg, coś we mnie pękło, w samotności przepłakałam prawie pół dnia. Ale zrozumiałam, że do takiego stanu doprowadziłam się sama !!!! No właśnie, tylko ja odpowiadam za taki stan rzeczy... Nikt nie kazał mi jeść więcej, nikt nie stał nade mną krzycząc:" Masz to zjeść!!!". Sama sobie zgotowałam taki los !!!!!!!!!!! 

Stanęłam na nowo, jem 4 posiłki dziennie, nie liczę dokładnie kcal, ale praktycznie nie jem słodyczy (raz od czasu do czasu pozwolę sobie na jakieś małe ustępstwo), em mniejsze porcje, nie biorę dokładek -" zjesz tylko to co na talerzu!!!!!!!!" i przede wszystkim więcej się ruszam. Do pracy jeżdżę na rowerze- ok 10 km dziennie, a w pracy prawie 8-10h jestem na nogach, do tego spacery, jakieś inne aktywności. Nie katuję się, jestem zadowolona z każdego zrzuconego kilograma, powoli, ale wytrwale dążę do celu.

Upadłam, ale podniosłam się. Walczę dalej. Nie poddaję się !!!!