Pamiętnik odchudzania użytkownika:
VVonderWoman

Z dniem wczorajszym oficjalnie zakończyły się moje prawie miesięczne wakacje. 

Było pięknie, wspaniale i cudownie. Wybawiłam się, wyleniuchowałam, naładowałam baterię. Szkoda, że to koniec ale to nie są ostatnie wakacje w życiu  

Na wadze 71,6 kg. Tak, tak. Pofolgowałam bardzo, aż wstyd pisać ile czasami jadłam i piłam, dziwię się że przytyłam tylko kilogram   Ale w sumie trochę się ruszałam, więc pewnie udało się spalić część tych kalorii.

Czekałam na wakacje, a teraz czekam na 6 z przodu! Do dziełaaaaaa

Trochę sobie pofolgowałam, myślę że mogę mieć ok 1,5 kg na plusie ale przynajmniej dobrze się bawiłam 

Cisza potrwa nadal, bo dzisiaj wybywam na długie, gorące wakacje na Karaiby i wracam 17 lipca, ach :D 

Czy przytyję? A może schudnę? W sumie będę miała sporo ruchu, więc wszystko jest możliwe 

Tymczasem do przeczytania w lipcu!

Z każdym kolejnym dniem zbliżam się do pozbycia 7 z przodu, która w ostatnich latach mocno mnie prześladuje.

Dzisiaj uświadomiłam sobie, że jestem w trakcie 4 już tygodnia "Wielkiej zmiany". 

Czuję dumę, nigdy tyle czasu to nie trwało :) mało tego - myślę, że to będzie już na stałe. Nie mam potrzeby podjadania, opychania się na siłę, jedzenia śmieci. Czuję się lepiej, lekko, a to dopiero niecały miesiąc, więc co będzie później? :) 

Mój standardowy zestaw posiłkowy: 

1. Muesli, granola, mleko o niskiej zawartości tłuszczu

2. Gruszka

3. Kurczak z ryżem i warzywami

4. Kanapki z awokado, pastą z tofu, sezam, słonecznik i oliwki

Do tego przeważnie 2 kubki kawy z mlekiem i ok 2 L wody.

Na wadze kolejny spadek - dzisiaj było 70,7 kg, czyli prawie -3 kg. Jest ok - tym bardziej, że znowu miałam imprezowy weekend, ale dużo tańczyłam, dużo chodziłam, więc na całe szczęście nie przytyłam.

To teraz byle pozbyć się 7 z przodu i będzie git ;-) 

Prawie 3 tygodnie diety i treningów za mną, a na wadze nadal tylko niecałe 2 kg na minusie. W dodatku, od kilku dni ani grama mniej. 

Domyślam się, że wpływ na to ma kilka czynników:

- moja dieta nie była totalnie idealna, kilka razy byłam na imprezie, kilka razy coś podjadłam, 2 razy zjadłam fast fooda na mieście,

- możliwe, że za dużo siłowych ćwiczeń,

- mam rozregulowany metabolizm,

- mam okres,

- standardowa niedoczynność tarczycy,

Mimo wszystko - uzbrajam się w cierpliwość i działam dalej. 

Za dużo razy podchodziłam do zmiany ciała, za każdym razem wyglądało to tak samo - chciałam szybko, szybko, SZYBKOOO! Więc efekt był: szybkie jojo.

Ech. Czuję, że zmarnowałam kilka lat. Zamiast jako nastolatka, młoda dwudziestolatka ubierać się swobodnie, nosić krótkie spódniczki, spodenki, to ja się chowałam, obiecywałam sobie w kółko, że kolejne wakacje będą wyglądać zupełnie inaczej. Lata mijały, a ja niedługo skończę 26 lat z taką samą wagą jak 3 lata temu 

Ale nie ma co marudzić! Jestem starsza, nauczona doświadczeniem (i błędami), więc mogę spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. Dzisiaj już wiem, że lepiej spowolnić, zrobić coś raz, a dobrze.

Kolejne pomiary, na wadze łącznie prawie minus 2 kg. Fajnie ale wiem, że mogłoby być więcej. Jest już prawie połowa czerwca, a ja nadal grzeję się w długich spodniach. Nie tak wyobrażałam sobie to lato. W lutym zakładałam, że będą to pierwsze wakacje od wielu lat, kiedy to nie będę musiała się ukrywać. A tu klops, bo jest jak zwykle :D noo.. może przesadzam, nie jak zwykle. W poprzednich latach, ważąc tyle po prostu się załamywałam, "godziłam", że jeszcze "tylko te wakacje" ale potem to już na pewno schudnę. Teraz mimo wszystko nie godzę się - jem lepiej, całkiem sporo ćwiczę, czuję się lepiej. 

Przede wszystkim nie ma co się poddawać. To najgorsze co można sobie zrobić.

Moje obecne wymiary:

Wychodzi na to, że w ciągu miesiąca jest minus 2 kg. Chyba jednak trochę przyspieszę obroty, tak chociaż do -4.5 kg na miesiąc ;) 

Pierwsza zmiana paska postępu za mną: -1,6 kg w 10 dni. Ok, ok, wiem że mogłam więcej, wiem. Ale nie miałam idealnej diety. Przeżyłam 2 imprezy, 1 x 'hulaj dusza piekła nie ma', czyli kuchnia indyjska + lody od Grycana i jeszcze wczoraj byłam na lodach. Reszta bez zarzutu  Treningi: 3x siłownia 1-1,5h, 1x basen 20 długości, trochę roweru.

Chciałabym w końcu zejść poniżej 70 kg, to taka straszna waga dla tak niskiego wzrostu jak mój. O tyle ze mną dobrze, że mam dość jędrne ciało jak na tyle kilogramów. Pewnie jak schudnę, to będę miała naprawdę fajną sylwetkę. Pytanie tylko kiedy to się stanie 

Naprawdę, naprawdę lubię ćwiczyć na siłowni. Ale nie cardio, nie bieżnie, rowerki, steppery. Uwielbiam sprzęt z obciążeniem Czuję mega satysfakcję, gdy podniosę więcej, zrobię więcej powtórzeń, dodatkową serię.

Na razie skupiam się na nogach, pośladkach i górnej części ciała. Zostało mi wymyślić coś dla brzucha, którego niestety nie za bardzo lubię ćwiczyć.

Jednak w odchudzaniu ważne jest też cardio, dlatego od przyszłego tygodnia zacznę chodzić na basen (karnet już jest, więc nie ma odwrotu :) ), na początku zakładam wytrzymanie 30 min ale kto wie - może będzie lepiej, niż mi się wydaje.

Zawsze kochałam pływać. Jak byłam dzieckiem i jeszcze szczupłą nastolatką - trzeba było mnie siłą zabierać z basenu, jeziora, morza. Potem przytyłam, zaczęłam się wstydzić i przestałam pływać... nad czym ubolewałam przez cały czas. Teraz co śmieszne - ważę prawie najwięcej w swoim życiu - a na basen i tak pójdę :D

Mój plan treningowy:

-pn, śr, pt: 60 min ćwiczeń siłowych + 10 min rozgrzewka i rozciąganie

- wt, czw: 30 min basen (z czasem chciałabym 60 min)

Co do soboty i niedzieli - daję sobie wolną rękę. Jak jest ładna pogoda, to standardowo robię co najmniej 15 - 20 km ale nie będę tego wliczać w "bilans" ćwiczeniowy.

Postanowiłam pozbyć się wagi na rzeczy tylko i wyłącznie centymetra.

To jest ciężkie rozstanie, co najmniej jakbym rzucała nałóg 

Ważyłam się prawie codziennie przez ostatnie 8 lat. I co? Nico! Dało mi to głównie frustracje i smutek.  

Jak napisałam w poprzednim wpisie - przechodzę na racjonalność: czyli nie stricte dieta ale styl odżywiania i nie ważenie ale mierzenie. 

Co mi z tego, że waga pokaże -2 kg, skoro to nie odbije się w centymetrach? Chyba trochę wyrosłam z myślenia: "ważyć jak najmniej", w końcu jestem bardziej świadomym człowiekiem i wiem jak wyglądają mięśnie, a jak tłuszcz i jak to przekłada się na wygląd ciała. 

Zatem oto moje aktualne wymiary:

Spore ;) prawie największe jakie miałam w życiu. Najgorsza jest dolna część, czyli: biodra, uda i łydki, choć o dziwo (nigdy dotąd nie był problematyczny) mój brzuch proporcjonalnie dościga resztę. 

Ble, nie chcę wyglądać tak jak wyglądam, wygląd mnie ogranicza i psuje moją samoocenę. 

Z kilogramami walczę od 13 roku życia. 

Mając 13 lat wcale nie musiałam. Stosowałam złe diety (głównie głodówki), potem się objadałam. I tak w wieku 16 faktycznie zaczęłam mieć problem z wagą. Wtedy miałam już te 163 cm wzrostu, ważyłam ok 65 kg. 

I od tamtego czasu, moja waga wzrosła do 72 kg, a w ciągu kolejnych 9 lat wahała się między 63 - 76. 

Tadaaaam! 

Słomiany zapał to moje drugie imię, którego nienawidzę. Zawsze mam pełno wspaniałych pomysłów, biorę się za nie ale nie potrafię dociągnąć ich do końca 

Marzyłam, żeby na 25 urodziny ważyć 54 kg. Jak widać nie spełniło się. Za niecałe 2 miesiące skończę 26 lat i w tym roku też nie zapowiada się na zdmuchnięcie triumfalnych świeczek.

Podstawowym błędem, który jak sądzę utrudnia mi schudnięcie - to przestawienie się z myślenia: "będę cisnąć, mało jeść, szybko muszę schudnąć", na: "schudnę wolniej ale na stałe, dieta to zmiana stylu życia, a nie kilkumiesięczny epizod".