Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poważna rozmowa

Wczoraj odbyłam poważną rozmowę z eMem... Czuję się przez niego zaniedbywana. Chyba mam jakiś kryzys bo wszystko mnie bardzo irytuje. Zaczęło się od tego, że kiedy eM wrócił z pracy, podałam mu obiad, powiedział, że dobre po czym zostawił talerz z niedojedzonymi ziemniakami na stole i poszedł oglądać tv. I w tym momencie przeważyła się szala mojej złości. Poprosiłam go na rozmowę... Wygarnęłam wszystko... Począwszy od tego nieszczęsnego talerza a skończywszy na tym że zaczął mnie zaniedbywać... Od jakiegoś czasu nic innego nie robię tylko chodzę i sprzątam i zajmyję się Małym i znowu sprzątam bo eM w międzyczasie narobi syfu, albo Igorek rozrzuci zabawki i w kółko jedno i to samo... Nie mam czasu dla siebie. Nie mam czasu (ani siły) aby systematycznie ćwiczyć. Nie mam czasu pomalować paznokci u nóg... To czy eM jest w pracy, czy też ma wolne i tak nic nie zmienia bo ciągle nie mam czasu... A jeszcze to zaniedbywanie... Nie pamiętam kiedy eM tak bez okazji kupił mi kwiatka, nigdy nie zdażyło się żeby mi rano zrobił kawę czy śniadanie (za to ja codziennie śniadanie do pracy, obiad, kolacja)... Nie pamiętam kiedy powiedział mi, że mnie kocha...

Obiecał poprawę - się zobaczy... Kiedyś zarzucił mi, że się seriali naoglądam i wymagam od niego żeby był jak Bobek:)))) Strasznie mnie to rozśmieszyło ale swoją drogą czasem zdarza mi się pomarzyć o szlachetnym i romantycznym królu Arturze z "Prosto w serce"... w końcu marzenia nic nie kosztują...