Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Niezła imprezka!

Mój sześcioletni Kubuś był dzisiaj na imprezce urodzinowej u koleżanki z przedszkola. Wrócił do domu zachwycony i od progu oświadczył: " Mamo było świetnie teraz wiem, że najlepsze urodziny są w domu, i było tylko dwóch dorosłych - mama i tata Karolinki, i nawet byli zakochani. No! Całowałem się z Zosia , a Stefek całował sie z Karminką, a potem wszystkie dziewczyny mnie pocałowały i Stefka tez, tylko Patrycja nie , bo ona nie jest od tych klocków." Normalnie mnie zatkało, ale tylko na chwilę , bo zaraz przypomniałam sobie swoje przedszkole i ukradkowe całuski na dywanie (bo sześciolatki nie leżakowały tylko odpoczywały na dywanie) - swoja drogą ciekawe czy Pani to widziała? Kubus zacznie niedługo nowy etap, myślę że jest na to gotowy i najwyraźniej ciekawy życia. Troche mu zazdroszczę, bo swoje dzieciństwo wspominam dobrze i czasami chciałoby się wrócić do  beztroskiej zabawy. Owszem były tez obowiązki, a dorosłość wydawała się wtedy upragniona wolnością. Ale chyba każdy kto ma dzieci przyzna, że chodzenie za rodzicami  w dorosłosci zamienia się w chodzenie wokół dzieci. Dlatego staram się grać w grę Pollyanny - szukać we wszystkim powodów do radości czego i Wam wszystkim życzę...