Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kiedyś czułam się, jak nikt :-( Dzięki Wam znów w
siebie wierzę!

czytając Twoje wpisy dochodzę do wniosku, że musisz być wspaniała kobietką :) pełna ciepła, zrozumienia i ogromnej wiary, która to właśnie zaczęła nowy etap swojego życia :) pewnie już Ci to wiele osób pisało, ale i tak dodam jeszcze od siebie: naprawde nie przejmuj się tym co ludzie mówią (wiem, że to tak łatwo powiedzieć), bądź sobą, najważniejsze jest to jak Ty się sama ze sobą czujesz, a ludzie ZAWSZE będą gadać. kiedyś miałam za dużo kg i mi się za to obrywało, szczególnie w szkole (dzieci i nastolatki jak nikt inny potrafią być okrótne wobec otyłych rówieśników) teraz kiedy wyglądam dobrze non stop zbieram kąśliwe uwagi od ludzi, którzy pamiętają mnie jako zamkniętego w sobie grubasa.. (różne powody mają, ale głównie zazdrość i to, że "komuś się udało a mi nie") a stałam się otwartą, pewną siebie i patrzącą z optymizmem dziewczyną:) nie przejmuję sie takimi ludźmi, bo wiesz co? świat jest pełen innych wspaniałych istot :) a na tych zazdrosnych, nie mających własnego życia i zgryźliwych szkoda czasu :P pozdrawiam cieplutko i życzę sukcesów, na pewno będę śledziła twoje postępy :*

Dziewczyno, jestem z Ciebie dumna! nie ważne ile ważysz ważne co robisz, choć pewnie nie jestem jedyną i na pewno nie pierwszą osobą, która Ci to napisała. Jestem mniej więcej w Twoim wieku i podziwiam Cię za to, że walczysz dla córy, mimo tego, że jesteś w separacji i że jest Ci ciężko. Podziwiam Cię. A kilogramy jak przyszły tak pójdą. Trzymaj się Aniu!Będzie dobrze...całe, życie przed nami i wystarczy już tych smutnych lat!

jak czytałam Twoje ostatnie 2 wpisy to miałam takie dreszcze... :) chciałabym też pisać w tym pamiętniku i dodawać swobodnie wpisy...niestety muszę się za każdym razem logować, bo nie mogę ustawić żeby zapamętnao moje hasła :( to bardzo dobrze, że postanowiłaś chodzić na spacerki nie można się za dużo przemęczać...rozumiem to że jest Ci ciężko...ale tak będzie tylko na początku...później już złapiesz kondycje i będzie coraz lepiej...a jak za córcią będziesz musiała pobiegać to zapewne będzie lepsze od Aerobiku:P a własnie ile ona ma latek?? a wiesz są takie wczasy odchudzające...to nie wiem..może warto żebyś spróbowała pod okiem specjalistów a póżniej to już tylko utrzymać wagę :)to na pewno musi być bardzo miłe dostawać tyle komentarzy :) a tak jeszcze tylko chciałam na koniec dodać, że nie warto się przejmować komentarzami ludzi....wiem, że to rani bo odczułam to kiedyś na sobie, ale ludzie zawsze coś gadają i to bez względu czy ważysz 60 czy 160...a to za chuda...a to za gruba...a to nie taka fryzura...ehhh!!!Pozdrawiam Cię serdecznie...trzymaj się cieplutko i bądź dzielna :) Buziaczki :***

jestes wspaniała-jest w tobie tyle,ciepła i uczuć ,którymi nie dysponuje cała armia stanów zjednoczonych.Walczysz:))))Walcz i pamietaj ,że jesteśmy z toba-że jest z toba twoja mama i twój mały skarbek.Wszyscy tu chca dla ciebie jak najlepiej-i ja wierze ,że ci się uda:))tylko bądź z nami codziennie:)))buziaki dla mamy i malucha.No i oczywiście dla Ciebie

Ja również od poczatku z wielkim wzruszeniem czytam Twoją historię.Nie będę oryginalna ale tak jak inni wspieram Cię goraco i wierzę w sukces!Gratuluję podjęcia właściwej decyzji i trzymam kciuki za jej realizację .Pozdrawiam serdecznie.

Gdzieś Ty znowu zniknęła???!!! Jutro ważny dzień dla Ciebie. Mam nadzieję że podzielisz się z nami jak poszło! Całuski!

bardzo sie wzruszylam czytajac twoj wpis. Masz wspanialych rodzicow,naprawde. Kochana,zycze ci aby ta wizyta u dietetyka dala ci jeszcze wiecej sily i jeszcze bardziej przewrocial twoje zycie, w pozytywnym tego slowa znaczeniu. glowa do gory i buziolki dla was dziewczynki.

czytam Twój wpis a łzy same cisna mi sie do oczu.....ja też kiedys bardzo przejmowałam sie swoim wyglademdo mometu kiedy moja przyjaciółka zabrała mnie do sklepu fryzjera kosmetyczki...........i wiesz co podobało mi sie....może i jestem GRUBA ale nie głupia,i mam swoja wartośc ....Ty kachana tez ja masz!!!!!trzeba w to wiezyc z całej siły.....teraz gdy jestem mama zrozumiałam i dorosłam ze moj wyglad musi sie zmienic dla mojej córy zeby była dumna ze mnie jak ja z moich rodziców............i wiesz co TAK BEDZIE DLATEGO ZE MOCNO W TO WIEŻĘ .....I WIEŻĘ W CIEBIE SILNA KOBIETA TO MADRA KOBIETA....A TY TAKĄ JESTEŚ...ZAPRASZAM NA MÓJ PAMIETNIK .......POZDRAWIAM GOSIA

ciesze sie razem z Toba odzyskana wiara w siebie i oby juz nigdy nie zniknela...pozdrawiam cieplo

Widzę, że Silna wola Cię nie opuszcza! :) Świetnie! Krok po kroku byle do celu! Pamiętaj - zawsze możesz liczyć na ludzi z tego forum, bo każdy wie (w mniejszym lub większym stopniu), co przeżywasz.

jesteś bardzo dzielną kobietą, bo odważyłaś się na coś co kosztowało Cię bardzo dużo zdrowia i nerw. Wiem coś o tym. Dlatego trzymam kciuki za każdy twój krok poza domem. Niech gadają, niech szczekają a Ty chodź. Masz dla kogo!!!! My będziemy Cię wspierać a reszta należy do Ciebie. Będzie dobrze, wierzę w Ciebie:) Gosia

Codziennie po parę metrów dalej, kilka kroków więcej. Wszystko się ułoży. Nabierzesz sił i kondycji :) Trzeba tylko czasu i systematyczności. Trzymam kciuki :*** Czasami będzie ciężko, ale masz bardzo ważny cel :) Pozdrawiam :*

dziewczyno kochana jesteś niesamowita!!!masz w sobie więcej siły i wiary niż my tu wszystkie razem wzięte!Uda Ci się napewno:)pozdrawiam Cię cieplutko kochana:*

I widzisz co narobiłaś?? No naprawdę nie wiem jak mogłaś!! Wszyscy siedzą i płaczą! Ze mną włącznie :) Jesteś wielka!! Masz w sobie taką siłę i masz jej tyle że dajesz ją każdej z nas!! Dla nikgo nie zabraknie! :)

świetnie sobie radzisz i będzie jeszcze lepiej :) z czasem te wyjścia z domy będa łatwiejsze i fizycznie i psychicznie. przestaniesz przejmowac sie tak mocno komentarzami i spojrzeniami innych ludzi, nietolerancji wokół nas jest sporo. ale to świadczy tylko o danej osobie. spaceruj dalej, wydłużaj sobie dystans co jakis czas :) pozdrawiam!

strasznie sie ciesze, ze przywrocilysmy Ci wiare w siebie:) widze Twoja determinacje i zaluje, ze sama takiej nie mam, nawet nie wiesz jak Cie podziwiam:)

Zaangażowanie godne podziwu, chęć walki o siebie mocno mnie wzruszyła i tym bardziej przekonuje w tym, że mi też się uda. Że uda się nam :) Ja też walczę o "życie" i o swoją normalność. Ja byłem gruby zawsze - to trochę inna sytuacja, ale wcale nie gorsza czy lepsza. Tak samo trudna. Ja uczyłem się żyć będąc grubasem i mentalnie wcale mi to nie przeszkadzało, wmawiałem sobie bzdury, że tak jest miło i przyjemnie. Oprzytomniałem i dołączam do walki - będę tu zaglądał.

Aniu jest w Tobie tyle determinacji, wiary i ciepla przede wszystkim że nie mam wątpliwości że Ci się uda!! Masz dla kogo to robić, ale przede wszystkim zrób to dla siebie. Czuje się zaszczycona że moge w tym uczestniczyć Trzymam kciuki

Niesamowicie mocno trzymam kciuki za Ciebie :) Wierzę że Ci się uda :) Cieszę się że poza wsparcie Vitalii masz też wsparcie w (coś mi mówi że wspaniałych) rodzicach :) Trzymaj się cieplutko i napisz koniecznie jak tam po wizycie u dietetyka :) Buźka

jak czytałam kolejny Twój wpis.. :) Cieszę się, że podjęłaś tę walkę. Twoja córeczka gdy już podrośnie, będzie widziała śliczną mamę, ale najważniejsze, że taką mądrą :) A jak ona ma na imię? :)