Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
za słoik już dziękuję

W słuchawkach Backstreet Boys - Get Down i Everybody. Podrygując w sobotni wieczór w osobistej kuchni do wtóru chłopakom, pogryzając duszone krewetki w czerwonym sosie ze słodką kukurydzą - nagle doszłam do wniosku, że ten cholerny, chandrowo-depresyjny słoik z zakrętką i różową wstążeczką WCALE mi już nie jest potrzebny.

Wylazłam.

Niedziela też była niezła.

Poniedziałek, póki co, jest przyzwoity.

Słoiczek chowam do piwnicy, na ostatnią półkę, w samym rogu. Drzwi na kłódkę.

Ceną za ponad 2 tygodnie użalania się nad sobą jest przybytek prawie półtora kilo na wadze. Nie, to nie zawartość jelit. Nie, to nie spuchniecie. Nie, to nie jest wynik jednodniowy.

To gorzej. To trend.

Ze wstydem, ale uczciwie, przesunęłam pasek w znienawidzoną stronę, ku grubnięciu.

Papkowate pokarmy też mogą być wysokokaloryczne. Gotowanie dobrych posiłków, by sobie gorycz życia osłodzić jest zdradliwe, bo potem się zwisa nad garem co chwilę i je ( ale swoja droga, to ten żurek udał mi się bossssko!). Bezmyślne skubanie się kumuluje. Nadmierna podaż %% to też przecież kalorie.

Sprawdziłam vitaliusza, w stosunku do września i października dobowe wchłanianie kalorii wzrosło o 200, a czasami 300. I nie ma co tego usprawiedliwiać porą roku.

Znowu trzeba będzie pilnować paszczy i czekać tygodniami na efekty. A po drodze starać się unikać świątecznych pułapek.

Acha, jeszcze się pochwalę.

Rok 2010 - 4671 km

Rok 2011 - 4850 km

Rok 2012 - 4900 km (wczoraj)

.. a sezon jeszcze się nie skończył !!!!

Jeżeli nie spadnie śnieg lub deszczośnieg - to może przejadę moje wymarzone 5000 kilometrów. Od kilku lat próbuję i ciągle coś mi stawało na drodze.

W tym roku też, ten okropny lipiec i koszmarny sierpień. Ale się zawzięłam!