Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
O tym, jak pisanie rozdziału odbiera apetyt....

Od trzech dni płaszczę tyłeczek przed komputerem...

I myślę, i czytam, i główkuję....

Piję mnóstwo kawy, nie śpię po nocach, o jedzeniu sobie przypomnę, gdy głodomorra mnie zassie od środka. Wobec mojej obsesji jedzeniowej, to prawdziwy fenomen ...!!

Nic, tylko pisać ....!!

Wyszłam dziś biegać, to już mały mój rytuał, co drugi dzień wieczorem wymykam się na ścieżyny. Dzisiaj przestraszyłam biednego pana starszego...
ON SZEDŁ, JA BIEGŁAM ZA NIM, DOGANIAŁAM JUŻ GO. ODWRÓCIŁ SIĘ GWAŁTOWNIE, PRZESTRASZONY:
- KTO MNIE GONI ?!

Jak mnie zobaczył to się roześmiał, ja zresztą też... Miałam już parę sytuacji, w których ludzie pomimo okazywanego zdziwienia, zaskoczenia czy po prostu bezczelnego gapienia się, wyrażali naprawdę dużo życzliwości... To pewnie kwestia małego miasteczka, w którym obecnie mieszkam, że ludzie w ten sposób reagują na kogoś, kto biega.
Kto by zwrócił uwagę na biegnącą dziewczynę we Wrocławiu ? Pff...., ot sobie grubasek poszedł ruszyć swoje cztery literki i tyle.





Patrząc na moje mokrusieńkie (a przecież prawie nowe:P) buciki i paskudnie wymoczone skarpety, stwierdzam iż zdałam test ;))

Muszę się jakoś motywować....