Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dzięki dziewczyny za wsparcie

Nie piszę, bo nie ma o czym. Tydzień temu wyniosłam wagę licząc, że będę trzymać się diety i ważyć się co tydzień...i nie ważę się. Ale dietetycznie...masakra.  1 dzień ok...potem czarna dziura, znowu ok i potem dziura... i tak w kółko. Wczoraj cały dzień super... nawet na rowerku pojeździłam pomimo przeziębienia...a potem coś tam żurawiny, coś tam nerkowca, coś tam żółtego sera się w czarnej dziurze zjadło. Teraz siedzę i mam straszną ochotę się najeść. Póki co walczę. Myślę o Toskanii w czerwcu, o weselu w kwietniu i o tym, że większość moich zdjęć jest do bani. Jestem gruba na nich. O tym, że nie ma sensu kupować nic nowego bo ciągle chudnę albo grubnę. Zawsze czekam na później. o tym, że nowe spodnie robią się za ciasne i znowu w niczym dobrze nie wyglądam bo brzuch mam jak balon. Boje stanąć się na wagę, bo boję się zobaczyć 7 z przodu. I ciągle sobie gadam... " weź się w garść, tyle kg masz już do tyłu ". i co? i nic. Dalej siedzę na na vitali i się żalę na swoją głupotę. Dzień w dzień wieczorem pada w myślach to samo: " Znowu dałam ciała! Znowu wszystko zaprzepaściłam! Jutro będę grzeczna". Zastanawiam się czy aby mam " równo pod sufitem".

Motywacja na dziś... a raczej pobożne życzenie:


 To wstaję i idę...byle nie w czarną dziurę!