Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
prawdziwy bulimik, samiec

Prosi o jedzenie. Przymila się i patrzy w oczy. Daj! Daj to pyszne! I to drugie pyszne też, o tam stoi, na środkowej półce lodówki. I mleka daj! Prooooszę!
I modli się nad pustą miską.
A potem rzuca się na ulubione żarełko, najpierw wyjada najulubione kąski, potem wszystko, niemalże wylizuje talerz. I dziękuje za jedzenie, jest taki czuły i delikatny.

A potem rzyga. Bez wysiłku. Na kuchenną podłogę, na kafelki w przedpokoju, zdarza się że na nieschowaną pościel.
A potem zadowolony układa się do snu.
Pewnie, że zadowolony! Najada się pyszności a figurka wciąż szczuplutka i lekka.

Kot. S'hatn. Koteł. Córczęcy i mój.

ps vitaliowe
waga wciąż pożółwikowa, 62 z malusieńkim ogonkiem
odnowiony Pan i Władca dba o mnie rozpustnie, czereśniami tuczy, truskawkami, po rowerze, gdy wieczorem wracam, czeka na mnie już ugotowana fasolka szparagowa . . wiem, wiem... to wszystko kaloryczne nie jest, ale te ilości! ja łakoma jestem na pyszne ..  osobiście trzymam wewnętrznego łakomczucha na ostrej smyczy - ale gdy kupione, gotowe i podane na mnie czeka, to smycz się urywa
ale kontrolne spodnie luźnawe, brzuchol mi nie sterczy - więc co będę Panu i Władcy żałować radości karmienia mnie ?

ps.rowerowe
właśnie podliczyłam, że w czerwcu przejechałam 431 kilometrów
wiem, Baja więcej, ale ja mogę iśc na rower dopiero popołudniem, po 16