Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nowa życiówka w półmaratonie ! AAAAAALE POWER !

Poprawiłam swój rekord życiowy na dystansie 21,097 km ! I to o całe 4 minuty!

Teraz jest to 1:55, duma mnie rozpiera  Jeeeju jestem przeszczęśliwa, mega satysfakcja.

Nawet nie zauważyłam, kiedy znalazłam się na 7 kilometrze, tak dobrze się biegło. Od 10km nogi przestawiły się w jakiś dziwny, nowy tryb, którego do tej pory nie znałam. Zaczęły same przebierać jak u chodziarza, i to w takim tempie, że bałam się, że nie utrzymam go do mety. Punkty odżywcze super zorganizowane, woda, izotonik, banany, czekolada, cukier... co tylko chcieliśmy. Na finiszu jak zwykle przeszłam do tego desperackiego sprintu, którego pewnie nie powtórzyłabym w normalnych warunkach, ale wiecie... adrenalina  no i świadomość, że to ostatnie metry.

Po drodze fajni, jak zawsze sympatyczni ludzie (w końcu biegacze), tak samo na mecie, zagadywałam do masy uśmiechniętych osób i wszyscy szczęśliwi, z życiówkami albo udanymi debiutami. No nie było tam ponuraków, to muszę przyznać 

Jedyne, co trochę martwi, to bóle stawów, takie, że ledwo mogę stawiać kroki. Odespałam godzinkę tradycyjnie, jak to po biegu, wygrzałam się i właśnie drukuję do Was spod kocyka, przy gorącej herbacie i leczę gardło zmasakrowane zimnym powietrzem.

BIEGANIE TO FANTASTYCZNA SPRAWA. Dziewczyny, dajcie się wciągnąć i pokochajcie to, co robicie, a ta pasja odwdzięczy się Wam na tyle sposobów, że nie jesteście w stanie nawet sobie tego wyobrazić.

A teraz uciekam, trzeba się w końcu zapisać na ten kwietniowy maraton...