Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Byłam na basenie i nikt mnie nie zauwazyl:)

ipamiętam jak dziś,  jak miałam schizo przed basenem. Waga 63kg, skóra jędrna,  młoda koza byłam.  Ryczałam w łazience,  bo nie wyglądałam jak modelka. Bo ludzie będą się patrzeć,  i na pewno myśleć,  że czemu ja taka nie opalona. 

Mam skórę, która nigdy się nie opala, zawsze za to od razu czerwona i poparzenia. 

Ile my kompleksów sobie samy wymyślamy! 

Ile czasu marnujemy,  myśląc co inni powiedzą! 

Byłam z dziecmi na basenie dziś.  Jak zwykle, miałam ochotę się wymigać. 

Oczywiście,  że wyglądałam okropnie. Cellulit, bo od miesiąca żadnego kremu nie uzylam (depresja ma to do siebie, że człowiek sam siebie karze na miliony sposobow). Waga, szkoda gadać,  8 miesiąc ciąży.  A dziecko dwuletnie, rozswiergotane, mimo tego mówi mi, że jestem najlepsza mama na świecie.  Bo ma 2 latka a ja dopiero ja zabrałam na basen. Ale ile mozna czekac aż schudnę.  A co jeśli nie schudnę,  moje dziecko ma nie umieć pływać? Więc poszłam. 

Wyobraźcie sobie, nikt mi wstępu nie zabronił.  Nikt nie sprawdzał,  czy mam brzuch płaski jak deska.

Dziwne, nie? 

A o mało co, bym w domu została!