Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Prosze panstwa, jestem mistrzynia

Ruszam sie. Mocno sie ruszam, w porownaniu do tego, jak sie w ogole nie ruszalam. w tym tygodniu wygladalo to tak: w poniedzialek poruszalam sie po miescie (musialam isc do okulisty), we wtorek poszlam pobiegac (i uwaga! Eureka! Otoz udalo mi sie przebiec regularnie 3 x 4 minuty, potem troche to bylo szarpane, ale bieglam, bieglam! I a'propo kondycji, odkrylam Ameryke, otoz kondycje ma sie nie tylko w nogach, ale i w glowie. Jak glowa mowi: nie moge, nie dam rady, nie dobiegne tam, to nogi bardzo chetnie sie podporzadkowuja. W moim przypadku nie sprawdza sie: dobiegne do nastepnego drzewa, albo do nastepnego zakretu, nie, w moim przypadku sprawdza sie wylaczenie myslenia i po prostu biegniecie. No i inna metoda biegania! Ha! Bosz, jaka jestem teraz specjalistka, zupelnie przypadkowo zobaczylam w sklepie specjalne wydanie "Shape'a" o bieganiu, kupilam, przeczytalam, wyszlo mi, ze mam zla technike. Pobieglam z piety - tadam! - i normalnie jak po masle. Taka jestem.) W srode, czyli wczoraj, zrobilam Hard Body by Jillian Michaels. Ta kobieta to terrorystka. Dzisiaj przeszlam z sasiadka i kijkami 8 km w godzine. Jutro w planie bieganie. I pojde, chocby nie wiem co, w zeszlym tygodniu nawet deszcz mi nei byl straszny. Ot co.

Efektow na wadze nie widac, bo raptem jakies 0,5 kilo, ale mnie to jeszcze nie odstrasza. Wiecie, co mnie zabilo? A powiem wam, co mi tam. Spodnie mi kuzwa w kroku pekly, jak po cos kucnelam. Bosz, co za wstyd! Spodnie mi pekly! Teraz jeszcze musze je zszyc, ja pancia beztalencie, z dwiema lewym rekami. Ale mi sie przykro zrobilo, mowie wam, ze sie do takiego stanu dopuscilam, zeby mi spodnie pekaly. Moje ulubione. Teraz nie ma bata, jak to mowi trenerka jazdy konnej mojej corki, kto tu jest szefem?

Ja. 

Milego dzionka!