Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
@ i odliczanie do 6 miesięcy na diecie. ;D

Wczoraj późnym wieczorem zawitała do mnie... @! I dobrze. Lubię ten stan, szczególnie za to, że jest to powód do tego, że waga u mnie stoi, albo wzrasta. Znaczy.. Nie lubię, gdy waga wzrasta, ale cieszę się, że to jedyny powód, o. :D

W czwartek mija pół roku odchudzania. Nie pomyslałabym, że dojdę do tego momentu, a co lepsze, że nawet nie będe czuła, że jestem na diecie. Że odliczam jakieś dni. Kiedy przeszłam na dietę, zajmowała ona jakieś 90 % moich myśli. Wiecie, a to ile będzie na wadze jutro, a to co będę miała na obiad, ile zostało do kolacji, albo że kolejny dzień jestem na diecie. Dzisiaj jest to jakiś ułamek procenta. Żyję po prostu i ta dieta jest gdzieś obok.  Na pewno dodam zdjęcia.Chociażby po to, że przede mną kolejne pół roku i będę miała się do czego porównać. Mam tylko nadzieję, że będziecie łaskawe w ocenie. ;)

Dzisiaj do pracy przyszedł jeden znajomy. Powiedział, że mam boską figurę (taaak... bo nie widział mnie bez ubrania...) i że mnie podziwia, że tyle osiągnęłam, ze jak mnie zobaczył, to nie mógł uwierzyć, że tak się zmieniłam w krótkim czasie. I że mój były jest głupi, że zostawił taką dziewczynę. Ja akurat dzisiaj zaspałam, miałam tylko lekko pociągnięte rzęsy i pyta się on, jak mi dzień mija. A ja mówię, daj spokój, zaspałam dzisiaj, nawet się nie umalowałam, a on na to, że w w takim razie ja chyba w ogóle makijażu nie potrzebuję. On mnie chyba podrywał!

Faktycznie, w ubraniu jestem na etapie, że wyglądam dobrze. Ale bez.. o nie, to jeszcze nie to. :D