Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dałam radę!!!!!!

Baaardzo się cieszę!!!

Niby nic ale dla mnie to wiele.

Wracając do domu czułam ogromne napięcie, które rosło...rosło.

Bałam się..., że po powrocie rzucę się na jedzenie a później pójdę spać.

Strach czy uda mi się wytrzymać i nie zjeść nic.

Strach czy jeśli zaplanuję zjeść jeden posiłek to uda mi się powstrzymać przed dokładkami.

Złość i gniew rosły...

Weszliśmy z mężem do sklepu po zakupy.

Nie chciałam bo czułam, że będę się nakręcać na myśl o jedzeniu.

Po powrocie zaczęłam odgrzewać zupę dla Piotra.

Zdrową i sycącą, i ja też się na nią skusiłam mimo, że miałam nie jeść nic.

Myśl o głodówce popołudniowej powodowała we mnie złość.

Jeden talerz starczy.

Później wzięłam się za gotowanie warzyw (pietruszka, marchewka, buraczki).

A tak na czarną godzinę.

Schrupałam też surową marchewkę.

Wypiłam też zmiksowany koktajl (nać pietruszki, kiwi, pomarańcza, woda).

Pojeździłam na rowerze stacjonarnym jakieś 5 minut ale dzisiaj dołożę kolejne 5.

Małymi krokami - tak będzie dla mnie najlepiej.

Małymi krokami zmienić nawyki;)

Buziaki Kochani!!!!