Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
refleksje

Za kilka dni moje urodziny. Nachodzą mnie różne refleksje. Żal mi np. że nie poszłam na ASP, że nawet nie próbowałam. Teraz już za późno. Część życia przepłynęło mi między palcami i nic nie zdziałałam. Nic trwałego. Były wrażenia, uczucia, niezrealizowane plany i sporo błędów. Czas stracony bezpowrotnie. Najgorzej wspominam okres gdy byłam odpowiedzialna za syna. Syn był trudny, a ja wychowywałam go sama mimo, że urodziłam go pod presją pierwszego męża. To był koszmar i dobrze, że już jest od dawna dorosły i odpowiada sam za siebie. Teraz się dogadujemy i staram się mu pomagać, bo nadal ma życie trudne, niepoukładane.

Wczoraj przyszły mi 3 książki i paczka z ciuchami. Książki przejrzałam i to udany zakup. Ciuchy też. Tym razem to ciuchy używane ale nowe. To żakiet na czas gdy już schudnę, buty i zabawna torebka ze sztucznego futerka. Buty to szpilki na 8cm obcasie. Są zadziwiająco wygodne. To mnie zaskoczyło, bo do tej pory moje najwyższe szpilki miały 5 cm. Kiedyś jednak nosiłam wysokie obcasy i koturny. Chyba z powrotem zmieniam się w kobietę i gdy schudnę do tego wrócę...:)

Jedna drewutnia przedwczoraj została pokryta. Zostanie na ten rok jeszcze jedna. W przyszłym roku musi być zrobiony dach na komórce mojej mamy. Mama dać pieniędzy nie chce i ja to będę musiała zrobić, bo się zawali. Ech... W październiku będę stawiać ścianę w pokoju dziennym. Krzysiek musi się zgodzić...

Wczoraj przyszła paczka z moja antologią. Mama przeczytała dwa opowiadania kryminalne i mnie namawia na pisanie kryminałów. Uważa, że są niezłe, a dużo ich czyta i zna się na tym.

Menu: zupa grzybowa z makaronem z amarantusa i cebulowa...Teraz uciekam z wagą byle dalej od 90 kg. Szybko zleciało, bo niedawno uciekałam od 100kg...:)