Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
niedziela

Waga nie drgnęła na minus i do poziomu akceptowalnego nie spadła. Jeszcze trochę i chyba przerwa. Coś tak czuję. Jakoś te wahania w zeszłym roku lepiej zniosłam. W tym roku się chyba troche przeliczyłam. Chciałam zrzucić szybciej i więcej, a tu opór organizmu. Zapisałam sie na kilka wyzwań i niestety nie dam rady. Denerwuje mnie to. Nie poddaje sie oczywiście na stałe. Zrobię przerwę na kilka miesięcy i pod koniec lata zacznę atak ponownie. Mam jednak czarne myśli i wiarę, że do nadwagi w tym roku zejdę, straciłam. Oby siódemka na przodzie była, to będzie dobrze.

Krzysiek się starzeje w zastraszajacym tempie. Przysypia nad gazetą i stęka, gdy schodzi z łóżka. Zaczynam sie martwić co będzie z pracą. On chyba potrzebuje spokoju i odpoczynku. Do emerytury jednak jeszcze kilka lat zostało. Pojawiła sie szansa na pracę na umowę zlecenie. Będzie to aktualne chyba od kwietnia. Praca jest przy pielęgnacji terenów zielonych. Nie wiem czy się dostanie i czy podoła. Mam jeszcze trochę grubszych wydatków w zwiazku z domem i nie wiem czy dam radę sama na to zarobić. Raczej chyba nie. Przydałyby sie z 3 pełne wypłaty to by było ok. Myślę o szafie do przedpokoju, pomalowaniu domu. No i może o wodociągu. Te ostatnie pieniądze mam, ale nie chcę oszczędności ruszać...