Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
niedziela

Nie jestem w stanie skończyć Potęgi kobiecości. Starałam się, ale nie daje rady. Książka jest dla mnie nie do przyjęcia i mnie denerwuje. Cenię samodzielne, niezależne kobiety. Nie uznaje patriarchatu. Nie miałam z nim  do czynienia i nie chcę mieć. Mój tata był bardzo męski. Był bokserem, komandosem i nie było dla niego ujmą ugotowanie obiadu czy zrobienie zakupów. Potrafił zrobic przetwory, zacerować skarpety i upiec ciasto. Mój dziadek tez był męski, ale nie miał nic przeciwko temu by babcia pracowała. Nie interesowały go finanse rodziny. Zarabiał i wypłatę oddawał. Był sportowcem i żołnierzem. Książka daje rady z sufitu wzięte jak dla mnie.  No przynajmniej większość. Nie skończę jej, bo przez nia nie przebrnę. Juz sobie wolę być odarta z kobiecości, ale chcę być niezależna. Chcę mieć pracę, pasje, własne pieniadze. Chcę decydować o swoim życiu i nigdy, przenigdy nie oddam władzy nad soba facetowi. Książka w ogóle nie uwzglednia dzisiejszych realiów. Nie docenia inteligencji kobiet, wykształcenia, operatywności. Równouprawnienie neguje. Mężczyzna jest panem i władcą, żywicielem i obrońcą. Kobieta mu podlega pod każdym wzgledem i basta. Książka nie uwzględnia potrzeb ani kobiety ani mężczyzny. Mój Krzysiek pracować nie lubi, ambicji nie ma i szczęśliwy jest gdy może sobie rozwiazywać krzyżówki i czytać książki. Ja z kolei kocham swoją pracę i gdybym nie zarabiała czułabym sie nieszczęśliwa. Według książki trzeba wszystko odwrócić do góry nogami tylko po to by się dopasować do przestarzałych wzorców. No i po co? 

Dziś odpoczywam psychicznie. Mam do napisania wiersz na warsztaty. Mam też do zrobienia dodatkowy zabieg Reiki dla klientki.

Menu: grochówka z chorizo i śmietaną, pomarańcza, sałatka z warzyw i jajek, serek homogenizowany.