Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czwartek

Kilka dni temu skończyam 55 lat. Już sześciesiątka na karku a ja sie czuję jakbym miała z 45 góra. Gdyby nie bóle kości, czułabym sie jeszcze młodziej. Dobrze się czuję w swojej skórze i o zabiegach odmładzających nie myślę. Chcę tylko schudnąć. Dieta trwa i motywacja wróciła. Na razie po odrzuceniu węglowodanów czuję się lżejsza, ale jest mi przykro, bo węglowodany bardzo lubię. Lubię to uczucie spokoju, ba ociężałości, rozleniwienia po ich zjedzeniu. Na razie stosuję dietę przemienną 2 dni 800 kalorii i w trzecim 1000. Zobaczymy jak pójdzie. Na razie ponad kilogram mniej. Głodna nie jestem. Ruchu oczywiście nie mam dużo. Jest tylko 20 minut jogi  na leniucha czyli asany w pozycji leżącej i siedzacej. Cwiczę już 10 miesięcy w zasadzie codziennie. Ruszam się jednak nieco więcej, bo odkąd schudłam wzięłam się za prace domowe. Pozostały czas spędzam na kanapie, co maltretuje mój biedny kręgosłup.

Znajomy jest i pracy ubywa. Na razie działa w ogródku. Została dziura między pokojami, czyli prymitywne centralne ogrzewanie:), schody i płot. Nie wiem co z malowaniem. W pokoju dziennym miał malować Sebastian, ale sie z nim kłócę. Tym razem sie wścieklam, bo przez całą niedzielę się udzielał towarzysko i pił, a na telefon do mnie nie znalazl czasu. Gdy ja zadzwoniłam to mnie po prostu spławił. Później mi mówil, że nie chciał dzwonić, bo bym się zdenerwowała jego stanem. Chyba czas skończyć ze zbytnia wyrozumiałością zanim całkiem mi wejdzie na głowę. Swoją drogą nie poznaję się jeśli chodzi o niego. Zanim go poznałam żaden męczyzna mi na głowę nie wchodził, bo nie pozwalałam na to. Gdy któryś próbował, odchodzilam, żeby uniknąć konfliktow. Teraz coś mnie przy nim trzyma i jestem zbyt miękka, a on to wykorzystuje. Nie potrafię z nim stawiać granic, nie potrafię praktycznie nic od niego wyegzekwować i pozwalam mu na karygodne zachowania względem mnie. To jest chore... Kobiety, które kochaja za bardzo skończyłam i mam wnioski. Znalazam terapeutów zajmujących się syndromem DDD. Moze w październiku się do nich zgłoszę. Przyda mi się, bo i związek z Krzyśkiem zbyt dobry nie jest...

Nigdy do tej pory nie miłam begonii w doniczkach. W tym roku kupiłam i jestem zadowolona. Kwitly pięknie i nie były kłopotliwe. Nie wiem czy je mozna przez zimę przechować. Spróbuję. W przyszłym roku jeszcze kolorów dokupię. Chcę żólte i pomarańczowe. Chcę też dokupić lilii. Pojdą do doniczek i do gruntu. Marzę o rabatce z wrzosami. Trzeba je przykrywać na zimę, ale mogabym do tego przywyknąć. Ostatnio Krzysiek kupił mi wrzos. Jest piękny i na razie zdobi mi kuchnię. Za kilka dni wsadzę go do gruntu. Marzę o jarzębinie. Chyba wsadzę drzewko gdzieś w ogrodzie...:) Znalazłam też rudbekie i przetacznik...

Lubię

 lubię mgielne poranki

pachnące deszczem i mokrą sierścią psa

lubię gdy dokładasz do kominka

gdy ciepło liże twoje dłonie a po twarzy pełgają cienie

gdy parzysz herbatę z cynamonem albo kawę

i gdy przynosisz bukiet marcinków

pamiętasz pierwszą wspólną jesień

grę uczuć wzruszenia zachwyty

i wrzosowisko wzbierające fioletem

przynieś mi proszę szal

otulę ramiona

i wydziergam kolejne wspomnienia