Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedziałek

Przez weekend odpoczęłam psychicznie. Sporo spałam i zajmowałam się tylko tym co lubię. Wczoraj w domu było cieplutko, bo paliśmy też w piecokuchni. Trzeba ja było sprawdzić przed sezonem grzewczym. Na szczęście wszystko działa. Czasem żałuję, ze Krzyśkowi węgla nie chce sie nosić. Mozna by palic codziennie i byby większy komfort. Wczoraj na piecokuchni ugotowałam tez obiad. To były klopsy z sosem grzybowym i ryzem. Było z tym troche zachodu, bo sporo przysuwania i odsuwania, ale jakoś się ugotowało. Pamiętam jeszcz czasy gdy na piecu gotowano nawet w lecie.

Jeśli chodzi o odchudzanie, to juz sie zaczynam denerwować. Waga spadłła 1 kg i dalej ani drgnie. Niby nie jestem głodna i wszytko jest w porzadku, ale oczekiwanie mnie dobija. Codziennie staję na wadze i codziennie rozczarowanie. Ja lubię chudnąć szybko. Lubię widzieć efekty swoich działań. Nie mam cierpiwości do chydnięcia o,5 kg na miesiąc. lepiej dietę zakończyć i jeść normalnie. Takie przestoje to za duzy stres dla mnie. Nabieram wtedy niechęci do ciała, że sie buntuje i do podświadomości, że nie chce wspólpracować.

Wczoraj była akwarela i był portret. Dziś będzie kolejna akwarela. Wczoraj skończyłam pierwszą lekcje kursu parapsychologicznego. Dziś wezmę sie za drugą, ale niektóre ćwiczenia juz wykonuję. Tak jest z treningiem Schultza i z medytacjami w stanie alfa. W stan alfa wprowadzam sie sztucznie dźwiękami. Teraz sobie poświecam codziennie minimum godzinę i 15 minut bez jogi. Jestem po takich działaniach bardzo wyciszona. Podoba mi sie to. Całe życie walczyłam z sobą i denerwowałam się na swoje stany psychiczne. Było za dużo emocji. Mnie podoba sie stan wyciszenia charakterystyczny dla ludzi wschodu. Ludzie zachodu są da mnie zbyt głości, rozbuchani, zbyt gwałtowni. Nie lubię czegoś takiego i nie lubię takich stanów.

wczorajsza akwarela i portret...:)

Listopad

przemykam w ciszy

pod parasolem nadziei

chłonąc wilgoć

drzewa odurzone nostalgią

wyciągają nagie ramiona

ku kałużom pogrążonym w smutku

jeszcze jeden krok i jeszcze jeden

i szarość zawieruszona we mgle

bierze mnie w objęcia

mokre liście z westchnieniem znieruchomiały

ptaki zamilkły

zamknięta w chłodzie czekam na pierwszy śnieg