Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota

A ja to trochę rozumiem ... Niestety w dużej mierze rodzice zbierają to co sami zasiali....i mam wrażenie że krytykują tu osoby które mają w miarę dobre relacje/wspomnienia. A przecież Agata pomaga na ile jest w stanie. A że nie jest przy tym ciepła i pełna miłości? Najwidoczniej nie ma tego w sobie, czego nie otrzymała w dzieciństwie... Ciężko kochać czule matkę, która sama czuła nie była. A tu jeszcze przemoc dochodzi. Ja mam pewien konflikt w sobie-mam sporo czułości, cierpliwości i troski do babci(choć łatwa osoba nie jest i swoje lata ma). Do matki już mi tych ciepłych uczuć brakuje. Ale to babcia mnie wychowywała , to ona dawała mi bezwarunkowa miłość i wsparcie . Mama była zajęta sobą, pijącym ojcem, kariera... Dzieci odsyłała bez żalu do dziadków. Jak będzie potrzebować to jej pomogę, ale do odruchów serca których nie czuje nie będę się zmuszać. W dodatku moja matka źle na mnie wpływa. Brzmi to strasznie ale wysysa energię(której dużo nie mam), podcina skrzydła, rani. Jej pesymizm i ciągle narzekanie sprowadzają mnie do parteru. Mam wrażenie ze mną manipuluje mniej lub bardziej świadomie. Uważam że ograniczenie kontaktu jest oznaką instynktu samozachowawczego. I że jestem to winna sobie i przede wszystkim córce. Co do kwestii praktycznych - myślę że nie ma sensu mamy wyręczać/obsługiwać. Póki osoba starszą musi "cokolwiek" wokół siebie zrobić to jest bardziej zmotywowana, na chodzie. Matka mojego ojca jakoś funkcjonowała (mimo demencji i cukrzycy, wiadomo kiepsko) latami. Zabrana pod opiekę przez rodziców, "obsługiwana", mimo leków, posiłków i towarzystwa w ciągu roku zmarła... Było widać z wizyty na wizytę że coraz bardziej zapada się w sobie(pomijając jaka ta opieka była pod względem emocjonalnym). Ja bym proponowała ale jak nie chce to nie. To jednak odrebna jednostka, może tym uporem akcentuje resztki niezależności? Miłej lektury.

Widzisz, nigdy się nie dogadamy bo kompletnie innymi ludźmi jesteśmy. Dla mnie Twoja matka to jest po prostu starszy człowiek, któremu z racji podstawowych cech człowieczeństwa należy pomóc i serce okazać. A oprócz tego jest to też Twoja matka co powinno generować jeszcze bardziej "człowiecze" zachowania. Biorąc pod uwagę np. dodatkowo fakt, że wychowała Ci syna bo jak sama pisałaś Tobie było z tym nie po drodze - dla mnie podejście do niej jest niepojęte.

Szczerze, to mam nadzieję że moja córka w stosunku do mnie nigdy nie będzie miała takiego podejścia jak Ty masz do matki. Mi się przykro na ten temat czyta i chyba nawet wolałabym nie wiedzieć, że są gdzieś tego typu relacje pozbawione serca.

Skoro książkę kupiła twoja mam to chyba oczywiste że ona czyta ja jako pierwsza.... Ogólnie dziecinny problem z książką ;). Kup mamie ubrania przez internet jak się jej nie beda podobały to zwrócisz ot problem rozwiązany.. uważam że u Ciebie problem jest taki że działacie na zasadzie jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie... I będziecie tak się ciągać do czujes śmierci... obie macie drugą osobę gdzieś i roscie sobie prawa do szacubjuni odrębności jednocześnie wymagać od wszystkich uległości... Tak to widzę ;(

A nie możesz w internecie poszukać ciuchów w stylu mamy? Potraktuj to jako czynienie dobra. Masz dobre serce. Trzeba przerwać ten krąg złych emocji w rodzinie. Nie wiele Ci zostało czasu z mamą.

Agatko, to Ty masz "problem" bo we wszystkim widzisz problemy. Taka dobra rada. Wyrzuć to słowo ze swojego słownika. Zacznij myśleć pozytywnie. Nie walcz. Bo walczysz wyłącznie ze sobą, Mama nie musi wiedzieć, że cos jej kupiłaś przez Internet. Daj mamie przeczytać książkę jako pierwszej, przecież masz studia i dużo innej lektury do nadrobienia... Moja Mama zawsze mówiła: "Sposobem a nie siłą".