Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
niedziela

Pozwól mi, Panie, być w świecie dotykalnym sakramentem Twej miłości: być twymi ramionami, które przygarniają do siebie i spalają w miłości wszelką samotność świata. - Chiara Lubich ...Taka myśl mi się wyświetliła dziś rano. Jeszcze nie wiem co znaczy, ale coś znaczy...

Dieta zmierza do końca i nie wiem co dalej. Będę jeść mało i obawiam się, że trzeba będzie z grubsza liczyć kalorie. To mnie martwi i nie bardzo sobie to wyobrażam. Jak tu liczyć kalorie tyle miesięcy. Mam jeszcze jedną stronę, ktora sama liczy, ale trzeba sobie zadać trudu i wprowadzić  wszystkie potrawy. Nie bardzo mi sie chce. Jakąś kontrolę muszę mieć. Wiem, ze to pachnie zaburzeniami odzywiania, ale nie mogę juz przytyć.

Sebastian zadzwonił z telefonu kolegi, a że czekałam na kuriera to odebrałam. Jest problem, bo nie ma pieniędzy na kartę do telefonu i na jedzenie. Nawet nie pije i praktycznie nie pali. Przyjechać nie przyjedzie, ale bez pomocy go nie zostawię. On pracuje dorywczo, a zima i nikt go do pracy nie woła. Jak nie ma telefonu to i kontaktu z nikim nie ma. Koło zamknięte.

Znowu eksperymentuję z postem przerywanym. Mam aplikację. Jem między 13 a 22. Z czasem moze zrobie mniejsze okno żywieniowe, ale dopiero wtedy gdy juz będę po diecie. Ponoć posty sa zdrowe. U mnie idzie trudno. Jak przed postem jadłam o 14 tak teraz chcę jeść dwie godziny wcześniej. Ot przekora, ale mnie to męczy. Dziś schab pieczony, kapusta z pieczarkami, pomidor i tuńczyk. Kalorii jeszcze nie zdjęlam, bo nadal chudnę. Dziś znowu mniej. Już prawie nadwaga, ale nie wiem czy uda się do niej zejść do 13 III. Oby by nie chce zostać na święta z  30 dkg ponad. Fajnie by było szczupejszy model na Vitalii zobaczyć...

Udało się porzadek w biblioteczce zrobić... Jest problem, bo miejsca juz prawie nie ma... Czas o czymś zacząć myśleć.