Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Duszno

Wiesz, znam Twoja historie z Twoich wpisow tutaj, wiec moglo mi cos umknac, ale … strasznie jedziesz stereotypami i bazujesz na opinii innych, gdy te osoby do konca nie wiedza o czym mowia. Holendrzy trudni, siostra mowi, ze on sie nie zmieni… Zyjesz zyciem swojej rodziny i wpuszczasz innych do swojego zwiazku. Ja bym nie dala rady z tym walczyc gdybym byla z kims, kto prezentuje postawe jak Ty. Zamiast rozmawiac, dac partnerowi kredyt zaufania, probowac dojsc do tego co wam nie wychodzi, to trzymasz sie tych opinii i na nich jedziesz. Jakiego wsparcia oczekujesz? Ja z mezem sie wspieramy i wiemy, ze mozemy na siebie liczyc. Rowniez w sytuacji, gdy martwie sie najblizsza rodzina. Ale u ciebie sytuacja z siostra za bardzo wplywa na Ciebie i posrednio zwiazek. Dla mnie granica wsparcia w zwiazku jest juz przekroczona. Wyjazdy do Pl to odrebny temat. Zalezy od osoby, ale wyobraz sobie, ze masz partnera z innego kraju (malo interesujacego z Twojego punktu widzenia) i kazdy urlop chce spedzac wlasnie tam, w otoczeniu swojej rodziny, kultywujac obyczaje i angazujac sie w zycie blizszych i dalszych krewnych. Ty bez znajomosci jezyka, niemoznosci porozumienia sie z nikim jestes zmuszona przekoczowac tygodnie rocznie. Rozumiesz do czego zmierzam? To sa realia takich zwiazkow. Mozna kochac rodzine, chciec byc blisko, ale trzeba wziac pod uwage partnera i jego potrzeby. Inna sprawa, ze przecietny Holender oczekuje partnerki w zwiazku. Nie kuchty, sprzataczki, marudy. Oni swietnie sobie radza z obowiazkami i chca miec partnera. Ty go wspierasz, czy oczekujesz, ze on bedzie Ciebie, bo ostatnio masz swoich i nieswoich problemow od groma? Serio Asik, przepraszam ze tak prosto z mostu, ale czytajac Twoje wpisy mam wrazenie, ze masz dziwne oczekiwania i wyobrazenie zwiazku. A jak nie wychodzi to zwalasz na “on jest trudny”, “on jest dziwny”. Kazdy jest jakis. Ty tez. Zadne z was nie jest idealne, ale serio zle sie za to zabierasz i moze facet juz nie wie co ma robic. Jest super ojcem, pewnie ma potencjal byc fajnym partnerem, tylko musicie sie dogadac. Wywal ciotki “dobra rada” i nieswoje problemy, a bedzie wam latwiej.

Asik, moj ang byl na fenomenalnym poziomie jak zaczelismy sie spotykac (mowie serio), podobnie jak mojego meza i nadal mielismy do przedyskutowania wiele kwestii kulturowych, nie majac praktycznie bariery jezykowej. “Calkiem sobie radzic” w danym jezyku to czasem duzo za malo. Zupelnie serio, nie mowie, by Cie krytykowac czy dobic. Nie wiem skad wzielas teorie, ze Holendrzy sa “trudni”. Nie sa. Sa duzo latwiejsi w obsludze niz Polacy. Ale wlasnie musisz wejsc na poziom normalnej komunikacj (bez ograniczen jezykowych), poznac kulture, wylapac roznice, a pozniej jeszcze dojsc do tego “jak ten Twoj” jest skonstruowany jako czlowiek (podobnie jak z Polakiem). Czasem czytam Twoje wpisy i mam wrazenie, ze zyjesz w Holandii ale probujesz robic wiele rzeczy tak jak w Polsce i oczekujesz tego od partnera. On sie urodzil tu, ma inne spojrzenie na wiele spraw, nawet takich jak uklady rodzinne i rola poszczegolnych osob i zaleznosci miedzy nimi. Jest inaczej i jesli nie zauwazycie tego, nie przedyskutujecie, nie dojdziecie do kompromisow to nie da sie.

Moja koleżanka z Kolumbii ma męża Holendra. Poznali się jak on wczasował w Kolumbii, mieszkają w Belgii przy granicy Holenderskiej. Są rodzicami od 12 lat dwójki dzieci. Pokonali różnice kulturowe i są szczęśliwą parą, ale .... tak jak każdy związek, w tym i mój z Polakiem, miewali trudne momenty. Zgadzam się z Linux - DOBRA KOMUNIKACJA - to podstawa. Bez tego się nie da zbudować związku, nieważne czy to z Holendrem, Belgiem czy Polakiem ;) Nie wiem dlaczego Twój partner nie chce Ciebie słuchać. Najlepiej byłoby w takim przypadku iść do specjalisty, który pomógłby w komunikacji między Wami. No ale do tego potrzeba chęci z dwóch stron. Choć istnieje jeszcze taka opcja, żebyś zaczęła sama najpierw chodzić i dzięki wsparciu psychologicznemu zdobyła odpowiednie narzędzia do dobrej, nieoskarżycielskiej konwersacji. Nie wiem w jaki sposób Ty chcesz budować intymność, nie wiem jak zwracasz się do partnera, ale jeżeli wyskakujesz mu z oskarżeniami i żądaniami, być może on czuje się osaczony i przeciążony. Nie chce rozmawiać, ponieważ nikt nie lubi negatywnego feedbacku w stosunku do własnej osoby i krytyki. To są oczywiście tylko hipotezy, nie chcę wchodzić z buciorami w Waszą relację, dlatego polecam wizytę u specjalisty lub ewentualnie jak na razie nie masz odwagi lub się tego boisz - dokształcaj się sama na temat komunikacji w związku. Zaraz coś Ci polecę, ale może napiszę na priv :)

Naturalna, u Holendrow podstawa jest komunikacja. Oni sa dosyc bezposredni i nie bawia sie w gierki i podchody. Sa mniej “romantyczni i zabiegajacy” niz Polacy, a nawet Belgowie, ale za to bardziej zaangazowani. Ciezko wyjasnic, ale tu wlasnie klania sie komunikacja, zrozumienie i poznanie kultury i tego jak przecietny Holender funkcjonuje. Sa dosyc asertywni, nie wymusisz nic. Za to chetnie przedyskutuja dana kwestie i postaraja sie znalezc rozwiazanie. Ja serio widze duzo plusow, tylko korzystac 😃 Znam wiele kobiet, ktore wyszly za Holendrow i sa to fajne zwiazki, bardziej partnerskie niz innych narodowosci (tak generalnie, bo nie mowie, ze nie mozna miec zwiazku partnerskiego z Polakiem czy Brazylijczykiem, ale tak ogolnie to tu rownouprawnienie i partnerstwo jest naturalne). Ja czytajac wpisy Asik mam wrazenie, ze ona to nie do konca rozumie i kopiuje zachowania do jakich jest przyzwyczajona, pomijajac potrzeby drugiej strony.