Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
W domu!!

Jaka to ulga to sobie nawet nie wyobrażacie. Jeszcze nie jest wszystko cacy, czeka mnie dalsza diagnostyka, w codzienności pojawiły się leki i jest to dla mnie totalnie nowa rzeczywistość. Nie oszukuję się, że pójdzie jak z płatka. Najbliższe miesiące zapowiadają się bardzo wymagająco, ale cóż... od tego problemu nie da się uciec.

Waga domowa pokazuje mi to samo, co ta ze szpitala, także zmieniam pasek. Z przyjemnością wrócę do diety, bo tyle co się objadłam tam chlebem to serio miałam już dość. Apetyt mam tak jakby już lepszy. Rozważam jakieś węgle typu kasza w jednym z posiłków, bo z samych warzyw miałam chyba zbyt mało błonnika i pojawiał się delikatny problem z zaparciami. W szpitalu 6 kromek pieczywa dziennie szybko rozwiązał ten problem ;)

Dietę postanowiłam kontynuować również z powodów zdrowotnych. Czeka mnie co najmniej półroczny maraton po różnych specjalistach. Chcę zobaczyć ile dla siebie ugram wagą w normie. Nawet nie wiedziałam, że mi sprawdzają glukozę. Dowiedziałam się, dopiero jak przejrzałam wypis. Były to wartości w górnych granicach normy, ale jednak normy!! Miesiąc z hakiem diety niskowęglowej zbił wynik o kilkanaście oczek. Rewelacja! Ja chcę więcej! :]

Na razie tylko dieta. Na tapecie jeszcze antybiotyk i duże osłabienie. Ale jestem już w domu. Nastawiona na wypoczynek i powrót do sił. Będzie dobrze.