Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dłuższy wpis

Dziękuję za komentarz. Dziś rozmawiałam z psycho iem, że przygotuje dla mnie kilka strategii jak rozmawiać z bratem, aby go wspierać, ale nie kłaść nacisku.

Nigdy nie sądziłam, że dotknie to mojej rodziny

Przykre jest, że nawet w domu, w którym się wychowałam nie mam jak być "u siebie". Moja mama przygarnia kolejne koty i choć kocham koty i wychowałam się z nimi, to 5 kotów w domu, gdzie się nie sprząta a kotom pozwala wchodzić na stoły, to przesada. Mój pokój to jakiś magazyn zbieractwa teraz. Ostatnim razem nawet nie pozwolono mi tam wejść "bo bałagan". Bierzemy osobne komplety ubrań na wizytę tam, bo są tak okłaczone później, że do pralki tego nie chcę wkładać, aby nie mieć wszystkiego w sierści. Nasza kicia jest czesana, co tydzień wszystko jest odkurzane i meble są sprawdzane czy nie ma sierści. A tam sierść była wszędzie, łacznie z jedzeniem. W lodówce wszystko przeterminowane, bo kupują więcej niż są w stanie zjeść. Kolejne zbieractwo. Kotów, gratów i jedzenia. Obrażanie się, kiedy nie chcę nic wziąć. Ani starych i bialych czekolad, ani przeterminowanych kiełbas czy innych cudów. Kiedyś jadłabym wszystko jak leci, ale teraz jak widzę, w jakim to jest stanie, to prócz tego co na grilu i klopsów z cebulą, które sprawiały wrażenia surowych jak ziemniaki, z którymi to podano, nie zjadłam nic. U przyjaciółki męża poprosiłam by mi śniadanie zrobiła.