Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Powrót pozytywnego myślenia

Chyba powoli wracam do siebie. Zaliczyłam zastój (choć nie jestem pewna czy się skończył...) i ogromny spadek nastrojów związanych z odchudzaniem. Jakiś taki marny okres. Ostatnio waga oscylowała koło 98. Trochę więcej, trochę mniej ale tak ze 3 tygodnie. Oczywiście musiałam zwątpić w sens odchudzania- lekko histeryczna strona mojej osobowości. O kalorie niby dbałam, stepper był ale... no właśnie- ale odpuściłam pilnowanie wody. Od 3 dni ilość wypijanej wody zwiększyłam i zobaczymy jak będzie- dziś już było wyraźnie w dół.

Podniosło mnie również na duchu wczorajsze stwierdzenie koleżanki z pracy- stwierdziła, że schudłam, że widać. Jak jej powiedziałam, że ponad 12 kg to jej szczęka opadła. Strasznie to miłe.

Powoli myślę o zmianie pracy. W zeszłym tygodniu wysłałam aplikację (nie spieszę się, chcę trafić na jakąś lepszą firmę)  i  dużym zdziwieniem było, że już się odezwali- na jutro mam umówioną rozmowę. Trochę mam małą wiarę w moje umiejętności, boję się. No i to, że jestem kobietą... W branży programistycznej jednak przeważają mężczyźni. Zastanawiam się czy z płci nie zrobić jakoś atutu- w końcu nie od dziś wiadomo, że kobiey myślą w inny sposób niż mężczyźni- w zespole ktoś o innym spojrzeniu może być wartościowy.