Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
niedziela

Koniec tygodnia. Żyję sobie spokojnie tak jak lubię. W domu cisza, bo chociaż Krzysiek jest mało rozmawiamy. Nie mamy takiej potrzeby. Mamy odmienne zainteresowania i każde z nas żyje sobie we wlasnym świecie. Lubię gdy ktoś jest obok, ale nie lubię gadania. Ja chociaż swoimi myślami dzielę się tutaj. On jest całkowicie zamknięty, bo nie posądzam go, żeby gadał z ludźmi w pracy. Gdy przyjedzie jego brat tez mało mówi. Taki typ. Tą jego cechę akceptuję, a nawet lubię. Krzysiek kiedyś pisał pamiętnik i próbował pisać wiersze z tym, że rymowane. Teraz tylko rozwiązuje krzyżówki i czyta.

Dziś mam do roboty ostatnie ogorki. Będą w curry, ale w skorkach. Jest tez do zrobienia nalewka z malin. Nie wiem czy to nie bląd, że robię nalewki, bo Krzysiek spija. Rozmawiałam z nim i twierdzi, że te ostatnio trzy wypił, bo sie bal, że wszystko wypije Sebastian. No cóż...Będę śledzić.

Wpadłam po uszy jeśli chodzi o ikony. Juz planuję następną. Mam bardzo ładny wydruk z kursu z tym, ze duży. To ikona Matki Boskiej. Chyba sie za nią wezmę wkrótce. Czekam na pieniądze, żeby gotowe podobrazie kupić. Nie jest tanie, bo kosztuje prawie 100 zł plus przesylka. Na razie kończę Archanioła Rafaela. Ikona jest prawie gotowa. Ostatnie ruchy pedzla, elementy i juz wykończenia. Utknęłam, bo mi zginąl cyrkiel, a potrzebuję narysować rowne kolka - aureole... Jestem zadowolona, bo to pierwsza ikona wykonana samodzienie. Chciałabym choć jedną ikonę miesięcznie robić. Niekoniecznie tak dużą, ale nie mniejszą niż A5.

Ukojenie…

szukając ukojenia

trafiłam tu

gdzie potok pieści uszy szeptem

gdzie pstrągi igrają z migotliwym cieniem

spoczęłam  na kamieniu

odurzona wonią łąki dotknęłam ciszy lasu

rzeczywistość ubrana w strój kata

przepłynęła obok szczerząc zęby

to nic że życie czasem boli

że przenika teraźniejszość że kala cieniem jutro

ja trwam niestrudzenie

widzę słyszę czuję

i przytulam do serca piękno istnienia