Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
środa

Mam jeszcze 4 sloiczki po dzemach i mogłabym zrobić dzem, ale nie wiem z czego. Zostało jeszcze około 15 sloikow 1/2 litra. Zrobię we wrześniu leczo. To koniec przetworów. Sałatki z kapusty juz nie bardzo mam w czym zrobić.

Znajomy ma przyjść do ogrodka przed domem w piatek, sobotę. Jeśli przyjdzie kupię kwiaty cebulowe w tym tulipany tradycyjne, ale boję sie wykopywania. Gdy przyjdzie, to od razu może zrobi płot, bo ktoś ciągle w nocy po podwórku chodzi.

Po kilku dniach przerwy znowu rozmawiam z Sebastianem. Gdy nie rozmawiałam czułam się fatalnie psychicznie. Nagle miałam wrażenie, że jestem staruszką i rano nie chciało mi się wstać z łózka. Przestałam sie czuć kobietą. Byłam odrętwiała i nieswoja. To wygądało jak poczatki depresji. Najgorsza była świadomość, ze byc moze go krzywdzę. Gdy zadzwonił odebrałam i wszystko co złe minęło. Zdaję sobie sprawę, że jestem ciężko uzależniona psychicznie, bo to relacja toksyczna. Nie pasujemy do siebie i wzajemnie się dręczymy, ale razem nam źle i bez siebie też źle. Nie wiem juz co lepsze. Chyba muszę poczekać aż to on relację zakończy. Wtedy będzie mi łatwiej, bo nigdy o faceta nie walczyłam. Jeśli ktoś mnie nie chce, to ja jego też nie. To łatwe...

W poniedziałek były warsztaty w grupie poetyckiej na facebooku. Trzeba było napisac wiersz do obrazu Volegova. Obraz do mnie przemówił i zdobyłam wyróżnienie...

***

jeszcze jedna fala i jeszcze jedna

morze leniwie liże kamienie chłodzi stopy

myśli ulatują z wiatrem figlarzem

on jak nikt pieści zmysłowo zarys ciała  flirtuje z włosami

czesze je plącze

przesuwa miedzy palcami

pasmo po paśmie

przekomarza się z muślinem sukni

chce skraść kapelusz

zazdrosne niebo

kapie błękitem

wspiera się na ramionach

to tu to tam razi dotykiem wodę

jednoczy się z bielą piany i nic sobie nie robi

z jej wzburzenia

a brzemienna w magię chwila trwa i trwa