Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
czwartek

ładny kocurek , chociaż nie przepadam za nimi.......pomalutku wyjaśnisz sobie, kim był dla Ciebie S. Pozdrawiam

Śliczna kicia :)

Co do Sebastiana, to ta relacja dawała Ci też korzyści, więc czy byl cwaniakiem lub prostakiem - nie ważne - Twoje życie, Twoje wybory, Twoja moralność i zasady oraz żądze, namiętności, które zaspokajałaś na swój sposób, będąc w relacji z nim (pomijając męża). Czasem relacje damsko-męskie w dorosłym życiu są odzwierciedleniem naszych niezaspokojonych potrzeb z dzieciństwa i emocji, które dostaliśmy od rodziców. Czasami powiela się schemat matki, która nie zaznała miłości lub tej miłości nie potrafiła dziecku dawać, co rzutuje na córkę w dorosłym życiu, która będzie poszukiwać brakującego jej ciepła i uczuć. Powinnaś znaleźć jakieś źródełko pozytywnych emocji a wtedy tęsknota za Sebem i tym, co Ci dawał, będzie maleć. Dla mnie w związku najważniejsza jest komunikacja swoich potrzeb. Czasami jak nie wyłożysz facetowi, czego bys chciala, czego oczekujesz od związku, to sie nie domyśli. Niektórzy mężczyźni mają problem z okazywaniem uczuć, można i to próbować w jakiś sposób skorygować. Nie wiem na ile zależy Ci na polepszeniu relacji z mężem, ale nad związkiem można pracować. Tylko nielicznym udaje się po tak wielu latach razem wciąż trwać w miłości. Ja należę do grona tych szczęśliwców, co nie znaczy, że nie szlifowałam swojego partnerstwa, zeby było lepiej i lepiej. Nie wiem po co napisałam ten komentarz. Chyba musiałam się wygadać. Jeśli uważasz, że za bardzo się wymądrzam, choć wcale nie mialam zamiaru Cię pouczać, to mnie skoryguj. Z drugiej strony Twoja szczerość tutaj budzi wiele kontrowersji i az chce się czasem porozmawiać z Tobą na te tematy, choć do sedna problemu pewnie nigdy się nie dokopiemy, bo to Twoja prywatna sprawa. Ufff... chyba wcisnę Publikuj - 😉🙃😜

Fajny wiersz, jak większość, ale ... ja nie rozumiem tego fenomenu, jak można tak pięknie o przyrodzie pisać, prawie nie wychodząc z domu i kręcąc się tylko wokół własnego podwórka. Naprawdę nie czujesz potrzeby, żeby czasem iść w las i poobcować z naturą sam na sam?

Ja dzisiaj upiekłam szarlotkę z bezą i w-zetkę, tak mnie naszło na poprawę humoru. Dwutygodniowy odwyk to nie odwyk, za pół roku to będzie już coś konkretniejszego. Trzymam kciuki by cwaniaczek nie wkradł się na powrót w Twoje łaski.

Ja napisałaś o zrobieniu ciasta, to zaświeciła mi się lampka : tarta z owocami i bezą :)

Piękny wiersz, ciesze się że Ty też kochasz jesień :)!!

Rozi jest śliczna. Koty mają swoje charakterki.Moja Lucyna jest ze mną od 6 lat. Wzięłam ją z Parku Powsińskiego, gdy poszukiwałam mojego Boleslava (wyskoczył z balkonu, gdy był pod opieką sąsiada). Z jednej strony uwielbia, gdy głaszcze się ją po brzuszku, uwielbia w nocy spac na mnie, nie znosi zaś gdy biorę ja na ręce. Nie ma opcji obcięcia jej pazurków bo lata po suficie. Czasami kocha Boleslava i chce go myć innym razem go atakuje, zgania z łózka. Jest bardzo zazdrosna i humorzasta. Całymi dniami potrafi siedzieć sobie w drugim pokoju. Boleslav zaś zazwyczaj jest tam gdzie ja jestem (chyba, że latem - siedzi całymi dniami i wieczorami na balkonie i kłóci się ze mną, że nie chce wracam do mieszkania :D)

Rozi jest śliczna. A co do zakończonej relacji... Dystans pomaga zobaczyć wiele spraw w innym świetle. Myślę, że jest Ci potrzebny, bo jeszcze usprawiedliwiasz S., jeszcze do końca w sobie tego etapu nie zamknęłaś. Czas pomoże się uporać z emocjami. Kiedy ja w swoim życiu kończyłam pewną relację, skupiłam się na radykalnym wybaczeniu sobie i komuś wszystkiego, co było niedobre. Pomogło mi to zakończyć sprawę definitywnie. Pozdrawiam