Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
wtorek

Zaduszki. Niby zwykły dzień, ale moja mama twierdzi, że bardzo ważny. Ja przywykłam, ze Zaduszki to dzień zadumy. U mnie w domu sie mówiło, ze Wszystkich świętych to dzień świętych, a Zaduszki bliskich. Ja dziś też będę palić świece. Wczoraj z cmentarza wróciśmy jak zwykle szybko. Nasze groby były skromne. Na każdym był znicz i stroik. Większość grobów to wystawa zniczy. To przesada. O bliskich sie pamięta, ale szaleństwo ze zdobieniem grobów uważam za zbędne i szkodliwe. To niepotrzebna produkcja śmieci. Ostatnio czytałam o robieniu zniczy ekologicznych. Są zrobione z ceramicznych doniczek i można je napełniać wielokrotnie. Oby to sie upowszechniło, bo co z tymi śmieciami robić. Wczoraj dodatkowo wylałam na każdym grobie trochę nalewki. To stary pogański zwyczaj. Jeszcze teraz mam przed oczami zgrozę widoczną na twarzy starszego mężczyzny, który to widział.

Strasznie przytyłam. W sukni wyglądam koszmarnie. Jak klocek. Od wczoraj dieta 3 posiłki 800-1200 kalorii i do 80g węglowodanów średnio. Znowu trzeba liczyć. Muszę coś zrzucić, bo tak nie moze być. Niby wygląd za bardzo mnie nie interesuje, ale bez przesady. Nadwaga tak. Akceptuję ją. Otyłość nie i tu akceptacji nie będzie. Jeśli chodzi natomiast o starzenie się i włosy z siwymi pasmami to je akceptuję. Teraz noszę węzel na karku i pasuje mi to. Chciałam iść do fryzjera ale za krótko włosów nie zetnę, bo chcę spinać.

Kupiłam spinkę do włosów. Jest skórzana. To jedyna rzecz ze skóry poza rzemykami, której uzywam. Nie noszę ani butów, ani torebek, kurtek. Chodzi o dobro zwierząt. Tego typu spinek ze skóry ekologicznej nie ma. Rzemyk tez musi być naturalny. Kiedyś wszystko nosiłam ze skóry, bo uważałam, ze to bardziej eleganckie. Teraz zmieniam zdanie. Nawet rękawiczki noszę z włóczki, a nie ze skóry.

Odkąd zaczęłam karmić mojego domowika łatwiej mi się w domu pracuje i wszystko idzie lepiej. Ten sympatyczny byt wspiera domowników i chroni zwierzęta domowe. Kiedyś wierzono, ze każdy dom go ma. W Polsce nazywany był skrzatem. Mieszkał często przy piecu lub na strychu. Mówiono też na niego ubożę. Za pomoc trzeba się odwdzięczyć. Ja zaczęłam znowu wystawiać dla niego jedzenie. Co dziwne od kilku dni wszystko znika. Nie wiem jakim cudem. Koty kutii by nie ruszyły i chleba też nie. Nie bardzo wierzę, że niematerialny byt zjada, ale że na talerzyku pusto to fakt. Zaniedbywany domowik może sie zemścić. Wtedy dom może być nawiedzony i sprzęty mogą sie psuć. Mnie lepiej z tą myślą, ze dom ma opiekuna. Będę karmić.