Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
i po świętach

i kompletnie zeszła ze mnie energia ( a bardziej prawdopodobna jest wersja, że nie wróciła jeszcze). Ale...zauważam u siebie postęp ewolucyjny. Postanowiłam utwardzić swoje ...nie , nie pośladki, serce. Będę częściej mówiła " nie". Zwykle w drugi dzień świąt jeździliśmy z małżem do jego mamy...przychodziły siostry, posiedzieliśmy przy obiedzie i deserze. W tym roku " panie" się nie porozumiały co do świątecznego rozkładu. Wczoraj małż mówi " jedziemy" pytam się " gdzie"? No do mamuśki...a ja nic o tym nie wiem, odpowiedziałam, jak chcesz to jedź, weź ciasto i jedź. Swoją drogą, wciąż nie wstrzeliłam się w tutejszy klimat. Dziecki pojechały późno, a ja zaległam na marku morzona snem. Drugi raz małż próbował mnie wyciągnąc koło 15 , pytam czy W. dzwoniła w sprawie obiadu . " Nie" . No to powtórzyłam, niech bierze ciasto i jedzie. Pojechał, bez ciasta, za 10 min telefon. " Chcesz przyjechać jest W." Grzecznie odpowiedziałam, że nie chcę i że rozmowa była inna...że W zadzwoni i umówimy się. Koniec..jestem stara i mam zamiar wprowadzać starożytne zasady. Nie będę na każde gwizdnięcie. Nie mam ochoty widywać się z ludźmi , którzy nic nie wnoszą do mojego życia, przy których siedzę i nudzę się jak mops. Może to okrutne, ale jedyną osobą, która mnie nie opuści aż do śmierci i w na której towarzystwo jestem skazana jestem ja sama. Więc ...chcę spędzać dni tak , żeby były jak najmilsze. Nie planuję być męczennicą, ani tym bardziej " przyzwoitą" męczennicą. W naszym dość tradycyjnym społeczeństwie lekkie zdziwienie wywołała nieobecność Paszczurów starszych , na świętach. A mnie ich nie brakuje ...są tam gdzie chcieli być, cieszę się ich radością, podziwiam krajobrazy, jakie widzę na zdjęciach i trochę im zazdroszczę tego, że oprócz obrazów, mają szczęście czuć wiatr na twarzach, słyszeć szum fal i pisk ...fok . Doskonale bawiłam się w towarzystwie Długorękiej i jej rodziny i Paszczurów młodszych, bo nadajemy na tych samych falach. I tak chcę teraz czynić....wymiksowywać się z " tak wypada" a robić " to co mi sprawia radość i daje przyjemność" . Myślę o tym, żeby nauczyć się żeglować. Żałuję, że nie zrobiłam tego w liceum, kiedy była możliwość zapisania się w harcerstwie do drużyny żeglarskiej. Wiosną planuję pojechać do Złotego Stoku, do miłego, bardzo starszego małżeństwa, które poznałam w sanatorium 4 lata temu. A może bliżej jesieni wypadnę do dziewczyn do Gdańska. ? Nie chcę z upływem czasu tracić radości, chcę się wciąż zachwycać małymi rzeczami ...konarami drzew, spienionymi falami, świergotem ptaków , słońcem zachodzącym między drzewami. Jestem zmęczona wielkimi słowami , tak często nadużywanymi przez " ważnych" ludzi...potrzeba mi powrotu do dziecięctwa...co zamierzam czynić, w miarę możliwości. Tym czasem kończę ....refleksyjne smęcenie. Zapraszam do magicznego świata Beaty.

Miłego, poświątecznego piątku. Ahooj, przygodo! Przygodo? Ahoj!