Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
stroje i nastroje

wczoraj, buntowniczo i niepokornie, na przyjęcie ogrodowe, poszłam w wygodnych ciuchach, a nie eleganckich

i w związku z tym miałam przyjemność zabawy z dziećmi przy ognisku, a nie nieprzyjemność konieczności siedzenia za stołem i ciągłego podjadania

choć....

późno już było . . .

siedziałam sobie samotnie i po cichutku przy stole, dzieci dogaszały ognisko, herbacianą łyżeczką skubałam nieudany dwukolorowy sernik, znaczy - nieudany on był pod względem konsystencji, bo sie kruszył i rozpadał, za to smak!!! po prostu super! mniamuśny bardzo!

no więc siedziałm i skubałam po okruszku, patera z ciastem stała tak daleko, że po każde skubnięcie musiałam wstawać i się nad stołem mocno pochylać i sięgać daleko

i tak powolutku, po łyżeczce, po okruszku, leniwie i spokojnie....

przyszła moja siostra, popatrzyła na moje wysiłki i z radością zaczęła złośliwie chichotać, a potem podeszła, sięgnęła po paterę i postawiła przede mną ze słowami:

- masz, nie utrudniaj sobie życia !

a potem chichotałyśmy obie, karmiąc się ciastem nawzajem

a wieczorem Pan i Władca stwierdził, że smakowicie pachnę i że mam absolutnie nie myć włosów

????? ...

że pachnę dymem i pieczonymi kiełbaskami i że on jest głodny na ogniskowe kiełbaski

zasypiałam uśmiechnięta

a wczesnym niedzielnym popołudniem poszłam uprawiać biegi za Staśkowym rowerkiem, dzieciak coraz szybciej jeździ, nawet kilka razy kazałam mu próbować jazdy bez trzymanki, no, jedną ręke miał podnosić i nią machać, raz jedną, raz drugą, oczywiście, że się wywalił, a potem w rosarium wąchaliśmy róże

ale

bolał mnie każdy krok truchtu, każde gwałtowne przyspieszenie i każda nierówność terenu

uparcie biegłam

trochę się ludzie na mnie gapili, na ścieżce rowerowej i w Skaryszaku, bo prawdę mówiąc, wyglądałam na ofiarę nożnej przemocy domowej

tak wyglądam z prawej strony

tak wygląda góra mojego prawego uda

tak samo kolorystycznie wyglądają moje kolana oba, od wewnętrznej strony

tak samo kolorystyczniewygląda cała lewa łydka z przodu, calutka, od kolana do poniżej kostki

więc, szanowne bywalczynie Wiatru we Włosach, nie piszcie mi, że sie ze sobą cackam

ja się naprawdę staram, tylko ból mnie zatrzymuje

acha, stroje i nastroje

wczoraj błękitny strój niedbały + jasny kapelutek ciechociński => bardzo dobrze mi zrobiły na duszę, czułam błekitną melancholię i dobrze mi w niej było

dzisiaj, gdy założyłam oczojebną amarantową koszulkę i fioletowe gacie i różowe skarpetki, od razu, wbrew bólowi, poczułam chęć do biegania za_rowerkowego

jutro mam mieć luz czasowy

zastanawiam sie nad dalszym rowerem

" i chciałabym i boję się"