Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
już

Mocno Cię tulę do swoich krągłości siłaczko.

... :(

Jakie to wszystko podobne... Też nie płakałam, czasem się oczy pociły. Za to teraz, przy Twoich wpisach...

tez mialam mokre oczy jak to czytalam...bardzo Ci wspolczuje...trzymaj sie jakos...pa

współczuję i siły życzę.

AnnaLidia dobrze pisze. Mojej mamie umożliwiono "pobyt" w szpitalu do końca, i nam jako rodzinie też, mieliśmy dla siebie całą salę z czterema łózkami. Może pogadaj z lekarzami.... Trzymaj się. Uściski :) A łez się nie wstydź, na też grałam chojraka do końca, a teraz mam wyrzuty sumienia, że mama mogła pomyśleć, że nie dość ją kochałam..... Wiem, że Twoja tak nie pomyśli ale łzy oczyszczają i dają ulgę, choć na chwilkę...

trzymaj się Dziewczyno... Czytam te Twoje ostatnie wpisy i..wyję jak bóbr przy nich.. Wszystko się przypomina.. Ciężki masz czas teraz. Ciężki. Ale to też jest częścią naszego ..życia. ściskam.

jesli to pomaga, pozwól sobie na łzy, jesli chesz spokoju i opanowania to tego w ten trudny czas ci życzę...

też nie płakałam...

wspolczuje i sciskam

trzymaj się kobieto... musisz być silna... wiem, to nie łatwe... nie łatwe kiedy patrzysz jak gaśnie ukochana osoba... pozdrawiam serdecznie

Też nie płakałam. Jak Cię czytam to wszystko mi staje przed oczami. Jota w jote tak samo, tylko ja byłam kompletnie sama z tym wszystkim. Pewnie mi nie uwierzysz, ale poczujesz ulge. Gdybyś chciała pogadac (mi tego brakowało) to jestem do dyspozycji. Całuje

Jolu, możesz jakoś zadziałać, żeby mamy nie przenosić do hospicjum, tylko pozwolić jej zostać w szpitalu (o ile opieka jest dobra - a chyba pisałaś, ze i owszem)? Ani jej ani Wam nie jest teraz potrzebny dodatkowy stres. Lekarze powinni to zrozumieć - tym bardziej, że z doświadczenia znają na wylot poszczególne fazy odchodzenia i na pewno widzą, co dzieje się z Twoją mamą...Siły życzę...ale i łez. Nieważne, że w publicznym miejscu. Wstrzymywanie żalu teraz to cięższe odreagowywanie za jakiś czas.

Przed Tobą jeszcze wiele trudnych chwil. mam nadzieję, że zadbałaś o jakieś środki farmakologiczne, które pomogą Ci przetrwać w miarę spokojnie. Jeśli nie, to zrób to. Mocno przytulam i myślę o Twojej mamie.

myślami jestem z Tobą cały czas...

Przytulam. Trzymaj się mimo wszystko:-))))

Jola - nie powstrzymuj emocji i uczuc . Choroba mamy to tak trudna sprawa , ze jesli bedziesz tak twardo sie trzymac , dusic w sobie uczucia - dopadnie to cie potem dlugo i ciezko . Placz kochana zal sie ile wlezie , wyrzuc z siebie . Obojetnie jak gardzisz tym rozklejaniem sie - to jedyny sposob aby nie zostawic zadr , blizn , aby nie zameczylo cie potem przez wiele lat ... Przytulam serdecznie .

Przytulam z całych sił

Utulkam Cie mocno...bo co tu napisac...

współczuję...:(((