Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
bywają momenty pocieszające

Wiesz ja mam te wszystkie ksiazki i wszystkie sa dokladnie takie jak opisalam. Owszem jest fachowo ale jednoczesnie niuniowo -raczki rosnace; bicie serduszka maluszka, bioderka u niemowlat... Sorry ale to ne dla mnie -chociaz czytam bo musze. Co do dzieci to ja pisze co obserwuje - jesli nie pepek swiata to madrala przemadrzalec albo mazgaj... U wszystkich moich znajomych dzieci pelna geba siadaja do stolu i sa pelnowartosciowym rozmowca. Mozna tak chwile ale nie caly czas- wydaje mi sie moje pokolenie rzadko bylo dopuszczane do glosu i obiecalo sobie ze z ich dziecmi bedxie inaczej. I jest tylko tez zle bo kazde ekstremum jest zle. O wychowaniu dzieci w UK sie nie wypowiem bo to jest dramat do kwadratu ale PL tez tam niedlugo dotrze. W Polsce na przyklas panuje obsesja ze dziecko sie przeziebi albo obsesja nieustannego karmienia; w UK obsesja ze dziecka nie powinno sie stresowac ani na nie krzyczec.... Gratuluj spadku wagi i tego ze trzymasz sie tak dzielnie

trzymaj się Jola.. no i..bardzo, bardzo współczuję.

Jolu, niezmiernie mi przykro ;( ... nas też jest jedenaścioro na imprezy najbliższe, od trzech lat brakuje mojego Teścia kochanego - za kilka dni obchodziłby 65-te urodziny. ..........

Życzę jak najwięcej tych dobrych momentów

Dopiero doczytałam o śmierci Twojej mamy. Przyjmij moje kondolencje.

Jolu , chudzinko - szerokiej i wolnej drogi !

Wiatr we włosach i Ty ze swoimi myślami......

bardzo dobry pomysł z tą wyprawa rowerową, głowa się przewietrzy, bezsilnosc i złosć ujdzie wraz z pedalowaniem:)

pedałuj ile sił w człowieku :)

Gratuluję wagi poniżej 57. Tyle to ja miałam w podstawówce, i to chyba w piątej klasie... Uwielbiam samotne wyprawy rowerowe. Życzę Ci dobrego dnia.

ja właśnie wróciłam z samotnej wyprawy rowerem, lubie swoja samotność :)) trzymaj się cieplutko :))

czasami przydaje się taka chwila samotności...

będzie dobrze :)

Jolu, szerokiej drogi... A tak przy okazji, pisałam Ci już, że często myślami jestem z Tobą..., już od jakiegoś czasu widząc u Ciebie nowy wpis bałam się za każdym razem, że w końcu przeczytam to co napisałaś dwa dni temu... , a dziś w nocy przyśniłaś mi się taka krucha, drobna i taka... silna. Pozdrawiam cieplutko Gosia

jak to dobrze ze mamy mamy. Ze tyle z nimi wspólnych dobrych chwil. Jest lub bylo. Tego nikt nie odbierze. A gdy czas ukoi ból rozstania - pamięc i milosc pozostanie

Jola, ja też czarną wołgą!!! :)))))))))))))))))))))))))))))

juz dawno odkryłam, ze jeżdżenie rowerem rozwesela, niech to bedzie dobry dzień...

Trzymaj się i nie walcz z nastrojami. Czasem trudno w to uwierzyć, ale życie toczy się niezależnie od naszych smutków i radości.

Gwarantuję Ci, że jeszcze będzie mnóstwo dobrych chwil. Miłej wycieczki. Buziaki

Dobry pomysł.Ja też mam przemyślenia wyłącznie w samotności. Potem jakoś schodzi z człowieka i jest lepiej.....jestem z Tobą ,Jolu...