Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
i znowu mogę sobie pomamrotać pod nosem

ale RADOŚNIE pomamrotać - znowu NAJniższa waga tegoroczna !!!!
albowiem ujrzałam 61,5 na wagowym wyświetlaczu
ach! i w dodatku było to bladym świtem, a nie przed śniadaniem

więc radośnie mamroczę sobie pod nosem - bo wystarczy uczciwie kontrolować wchłanianie, trzymać wewnętrznego żarłoka na dość krótkiej smyczy, dużo się ruszać (mój rowerze - lovam Cię!!!) i być w dłuższych odcinkach czasu odciętą od koryta... tfu!!!! znaczy z dala od kuchni

ps. dopiero teraz, po latach, dobrze zrozumiałam moich rodziców - co oni czuli, jak się strasznie niepokoili, jak sie bali - gdy zbyt samodzielna starsza córeczka w wieku poniżej 8 lat samodzielnie jeździła autobusami po Warszawie albo znikała im z oczu na imrezie masowej i samodzielnie, ale zbyt późno do domu wracała
o własne dzieci się specjalnie nie bałam, stanowczo je wystawiałam na świat zewnetrzny
ALE WCZORAJ!!!!!
albowiem Stasiek sam poszedł na trening piłkarski i sam wieczorem z niego wrócił....
niewątpliwie pod blond farbą przybyło mi kupę siwych włosów